De bekende roze wolk in de kraamweek, die ken ik niet!

IMG_5134

Net bevallen, een wolk van een baby hebben, verwend worden door de kraamverzorgster en overspoeld worden met visite en cadeautjes. Dit zou de mooiste tijd van je leven moeten zijn en deze tijd wordt dan ook niets voor niets de roze wolk genoemd. Ja ik had het allemaal, maar ik ervoer die roze wolk helaas heel anders..

Ik dacht dat er iets mis was met mij. Ik hoorde om mij heen alleen maar positieve verhalen over de kraamweek en dat de roze wolk geweldig aanvoelde. Ja ik genoot, maar de roze wolk herkende ik totaal niet en dat beangstigde mij op een zekere hoogte. Sterker nog.. ik begon pas bewust te genieten toen ik alleen was met Sofie en alleen voor haar moest zorgen.

Lichamelijk herstel
Oh wat vond ik dit zwaar. Na een enorm snelle en heftige bevalling met te veel bloedverlies was mijn ijzerwaarde zo dusdanig laag dat ik al snel een bloedtransfusie kreeg. Dit zorgde ervoor dat ik langer in het ziekenhuis moest blijven dan geplant en ik de meeste dingen qua zorg voor Sofie niet zelfstandig kon uitvoeren. De eerste uren kon ik niet eens bij mijn dochter zijn en dat vond ik ontzettend zwaar. Ik moest toekijken hoe een ander haar verzorgde en hoe goed ze dat ook deden, dat was mijn taak. Ik wilde het zelf doen, maar ik kon het niet. Het voelde als falen. Daarnaast mocht manlief de nachten in het ziekenhuis niet blijven om mij te ondersteunen en bij zijn gezin te zijn. Dit voelde en voelt nog steeds als een groot gemis, want zeker de eerste dagen zijn erg speciaal, maar niet als je niet samen kunt zijn. Na 3 nachten mochten wij naar huis, maar wel met de voorwaarde dat ik nog rustig aan zou doen. Eenmaal thuis merkte ik al snel dat ik nog niet zo fit was als dat ik dacht. Ik had geen energie, zodra ik opstond was ik duizelig en ik kon bijna niet zitten door de hechtingen.

Geen klik hebben met de kraamverzorgster
Iets wat manlief en ik afspraken voordat ik überhaupt was bevallen, was dat als we geen klik met de kraamverzorgster zouden hebben wij direct zouden bellen voor een vervanger. Dit werd ons ook meteen verteld bij het kennismakingsgesprek en vooral ook dat het heel normaal is en vaker voorkomt. Wij hadden een schat van een kraamverzorgster. Ze was ontzettend zorgzaam en lief voor Sofie, verwende mij tot op het bot en zorgde ervoor dat niet alleen ik maar ook manlief in de middag even een middagdutje kon doen. Toch was de klik er niet en waren er veel ongemakkelijke momenten en stiltes wat ervoor zorgde dat Sicco en ik ons niet thuis voelde in ons eigen huis. Achteraf gezien baal ik ervan dat ik niet direct heb gebeld voor een vervanger. De drempel was te groot en ergens voelde wij ons beiden schuldig als we haar zouden laten vervangen. Hier heb ik wel van geleerd en mocht er nog een volgende keer komen in de toekomst dan bel ik wel, absoluut.

Drukte en visite
Ver voor de bevalling hadden wij ook al afgesproken de kraamvisite rustig aan op te bouwen. Ik werd al benauwd van het idee dat mijn ziekenhuiskamer direct na de bevalling vol zou staan met vrienden en familie. Nee, dit wilde ik absoluut niet. Toch is het allemaal drukker en sneller gegaan dan gepland en eigenlijk heb ik hier ook helemaal geen fijne terugkijk op. Het stukje ziekenhuis en de gemiste eerste nachten met z’n drieën maakte de drukte en visite nog moeilijker voor mij. Ik wilde graag samen zijn, als gezin, samen genieten en vooral heel erg aan elkaar wennen. Toch schoof ik mijn eigen gevoelens en wensen aan de kant en liet ik de visite al snel komen. Soms wel 3 keer op een dag. Daarnaast vond ik het ook erg lastig om Sofie uit handen te geven. Iedereen wilde haar natuurlijk vasthouden, meer dan logisch. Maar tot op de dag van vandaag heb ik daar nog steeds moeite mee en door de eerste gemiste uren dat ik voor haar kon zorgen doe ik nu het liefst alles zelf. Niet iedereen zal dit altijd begrijpen, maar ik heb geleerd dat ik vooral moet doen waar ik mij goed bij voel en wat voor ons werkt.

De combinatie van deze 3 dingen zorgde ervoor dat ik niet op een roze wolk zat in de kraamweek. Nadat ik me weer fitter en energieker voelde, de visite voor het grootste deel was geweest en ik voor de volle 100% voor haar kon zorgen begon ik pas bewust te genieten. Ik merk dat dit een soort taboe blijft en dat de meeste vrouwen er niet open over durven te spreken. Ik denk oprecht dat het heel normaal is als je niet direct vanaf de geboorte op een roze wolk beland, hoe gelukkig en trots je ook bent. Ik belandde na 2 weken op een grote, donkerrozen wolk en ik ben er vanaf dien niet meer vanaf gekomen! En ik heb mijn lesje wel geleerd. De volgende keer pakken wij het heel anders aan.

 

Herken jij hier iets in terug? Ik zou het lief vinden als je een reactie achterlaat, maar houd het netjes!

Comments

  1. says

    Wat mooi geschreven Priscilla! Ik kan het me ook heel goed voorstellen allemaal, de start had je iets anders verwacht natuurlijk! Gelukkig kunnen jullie nu lekker genieten samen van jullie prachtige Sofie! 🙂

  2. Nanda says

    Ik heb ook geen fijne kraamweek gehad! En had ook moeten bellen voor een ander! Ook niet gedaan. Manlief was na 3 dagen alweer fulltime aan het werk… Baby zat nooit vol met borstvoeding etc… Maar ja het is gebeurd….

  3. says

    Ontzettend knap dat je het op papier voor jezelf kunt zetten. Ik heb geen ervaring maar ergens kan ik me zo goed indenken dat het allemaal niet rozengeur en mannenschijn is. Zeker niet als je zelf niet de energie hebt en het dan ook niet mee zit in beslissingen van het ziekenhuis of kraamverzorgster. Liefs

  4. Lonnie says

    Best herkenbaar…
    Bij onze 1e was ik er zelf bijna niet meer tijdens de bevalling en dit is niet goed opgepakt door zh en kraamzorg. Ik kreeg een baby in mijn handen die mijn zoon zou zijn en had zoiets van het zal wel… De woede die ik voelde als andere hem vast wilde houden pfoe… ik was zo bang dat ze hem af zouden pakken…. nu 4.5 jaar later heb ik het nog steeds niet verwerkt en bij de 2e heb ik echt mijn rol als mama op geëist los van mijn man heeft er tot ze 9 maanden was niemand anders een fles gegeven ik kon het niet…
    Er rust een te groot taboe op dat ben ik met je eens!!!

  5. says

    Aah wat jammer dat het niet perfect was. Je moet ook niet vergeten dat je in die eerste weken ook nog eens vol hormonen zit. Ik weet nog dat die heftige emoties mij toen echt hebben overvallen.

  6. Rian says

    Wat goed dat je er over schrijft! Het lijkt inderdaad alsof je tijdens je kraamweek op een roze wolk hoort te zitten. Nou, in mijn kraamweek heb ik ook niet op een roze wolk gezeten. Ik had een superlieve kraamhulp en stagiaire en had ze niet in willen ruilen 🙂 de stagiaire kreeg bij mij wel een pittig weekje.. Eerst rustig aan doen vanwege bekkeninstabiliteit, met 39.5 graden koorts op bed, bijna een borstontsteking, blaasontsteking en negatieve gevoelens.. Ik merkte dat ik pas na een maand of 3 wat beter in mijn vel begon te zitten (nog steeds enorm moe, maar wel verliefd op mijn meisje) en begon te genieten.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Verplichte velden zijn gemarkeerd met *