En dan staat je wereld in 1 klap op zijn kop..

img-20160609-wa0021

Afgelopen week stond mijn wereld in 1 klap op zijn kop..

Dinsdagochtend rond een uur of kwart voor 9 Facetime ik zoals gebruikelijk met mijn moeder. Sofie vraagt altijd wanneer ze wakker is om opa en oma en ik laat haar dan even bellen. We praten eigenlijk over koetjes en kalfjes, spreken af voor de middag en leggen Sofie wel 100 keer uit dat opa aan het werk is en niet aan de telefoon kan komen. Iets voor 9 hangen wij op zodat ik Sofie haar fruit kan geven en daarna naar bed kan brengen. 10 minuten later gaat weer mijn telefoon, met wederom weer een facetime oproep van mijn moeder.

‘Wat moet ze nu weer’ denk ik nog bij mezelf, maar als ik opneem zie ik haar in shock. Ik hoor haar zeggen dat de politie bij haar is en eigenlijk neemt de politie-agente snel het gesprek over omdat mijn moeder er geen woord meer uit krijgt. De tijd stond op dat moment even stil. Ik hoorde de politie-agente zeggen dat mijn liefvader een ongeluk heeft gehad en met spoed naar het ziekenhuis is gebracht. Het enige wat ze op dit moment wisten is dat hij zwaar hersenletsel heeft en in coma is gebracht. Ik raak ook in een lichte shock, maar probeer op dat moment rustig te blijven omdat Sofie bij mij is. De politie-agente vraagt of wij zo snel mogelijk naar het ziekenhuis kunnen gaan, want dat is nodig. Ik zeg op dat moment tegen mijn moeder dat ze rustig moet blijven en dat ik Sicco meteen ga bellen. We hangen op en in een rap tempo kleed ik mezelf en Sofie aan, pak ik al haar spullen in en heel snel is manlief bij ons zodat wij ons naar het ziekenhuis kunnen haasten. Inmiddels had mijn broertje mijn moeder al opgehaald en rijden wij samen naar het ziekenhuis. Deze rit duurde eeuwen.. er gaan zoveel emoties door je heen en wat stond ons te wachten?

Eenmaal aangekomen in het ziekenhuis haasten mijn moeder, broertje en ik ons naar de intensive care. Op het moment dat we aan kwamen lopen werd mijn liefvader net weggereden met zijn bed voor een hersenscan. Ik wist niet wat ik zag, maar het zag er ernstig, heel ernstig uit. Al snel kwamen alle doctoren -wel een stuk of 7- en werden wij bijgepraat in een kamertje. Er werd veel verteld, maar het belangrijkste was dat hij ernstig hersenletsel heeft, het erg kritiek is en hij heel hard ligt te vechten voor zijn leven. De hersendruk was op dat moment te hoog en ze vertellen ons wat ze eventueel daar aan zouden kunnen doen. Maar op dat moment werd het nog erger en is hij met spoed geopereerd. Ze verwijderde een stuk van zijn schedel zodat de hersenen meer ruimte kregen en de druk hopelijk lager werd.

De afgelopen week zijn mijn moeder, broertje en ik bijna geen moment van zijn zijde afgeweken. Mijn liefvader ligt nog altijd in coma, aan de beademing en ieder moment is nog steeds kritiek. De letsel in zijn hersenen is dusdanig erg, dat het de vraag is of hij ooit nog wakker mag worden. Als hij al wakker mag worden, is het ook de vraag wat de schade dan is. Het is ieder uur aankijken en vooral heel veel afwachten. Maar hij is al heel ver gekomen. Al 6 dagen ligt hij te knokken voor zijn leven en wij vechten zo hard met hem mee.

Ik vind het vreselijk om hem zo te moeten zien. Dat mijn liefvader aan zoveel apparaten ligt, omringd is door snoeren en aan de beademing ligt. Maar de gedachte dat hij hier niks van mee krijgt en hopelijk helemaal pijnvrij is door alle medicatie kunnen mij gedeeltelijk troosten. Dat ik mijn moeder zo moet zien breekt mij ook. Kon ik alle pijn maar van haar wegnemen, maar de pijn die wij allemaal meedragen is zo groot, dat het bijna niet meer draaglijk is. We blijven sterk, maar het punt van instorten is bijna bereikt. Want waarom overkwam hem dit? Hij was alleen maar onderweg naar zijn werk waar hij zo’n zin in had en als hij thuis zou komen zou hij samen met zijn kleindochter pannenkoeken eten. WAAROM?

Belle Vie Fashion staat momenteel zoals jullie hopelijk wel begrijpen op een iets lager pitje. Ik probeer al mijn tijd in het ziekenhuis te zijn bij mijn liefvader en de overige tijd besteed ik aan Sofie. Mijn hoofd staat er nu niet naar om artikelen te schrijven en ik wil al mijn tijd die ik heb besteden aan mijn liefvader omdat ik hem ieder moment kan verliezen. De komende dagen gaan heel zwaar worden dus mijn vraag naar jullie is of jullie een kaarsje zouden willen branden. Dat zou zoveel voor mij betekenen!

Comments

  1. says

    Jeetje, ik kreeg er kippenvel van toen ik dit las op Twitter en nu nog een keer nu ik het verhaal lees. Wat ontzettend heftig! Ik wens je heel erg veel sterkte en mijn gedachte zijn bij jou, je liefvader en jullie familie!

  2. says

    Lieve Pris, wat knap dat je erover schrijft, kan me goed voorstellen dat dat ergens ook fijn voelt om het van je af te schrijven! Je houdt me natuurlijk via de app op de hoogte, maar als ik dit verhaal zo weer lees krijg ik weer kippenvel… Dikke knuffel voor jou en maak je niet druk om je blog, neem alle tijd van de wereld! <3

  3. Maartje says

    Wat ontzettend droevig nieuws. Tuurlijk snappen we dat je nu niets meer gaan tikken, er xijn wel belangrijkere dingen op dit moment! Zoek steun bij elkaar! Ik ga een kaarsje voor je branden. Liefs!

  4. Marianne says

    Jeetje meis,ik zit hier met kippenvel dit te lezen.
    Wat verschrikkelijk!
    Ik wens jullie veel sterkte en kracht toe

  5. says

    Ik krijg nog elke keer kippenvel ervan, wat is dit schrikken zeg. Ik wil jullie allemaal ontzettend veel sterkte wensen en ik duim (en hoop) hard dat het weer goed gaat komen <3

  6. Simone says

    Jeetje, wat een verschrikkelijke nachtmerrie moet dit zijn. Heel veel sterkte, kracht en positiviteit toe voor de komende tijd. Ik duim met jullie mee voor goed nieuws.

  7. Femke says

    Jeetje, wat verschrikkelijk zeg. Dan staat je wereld inderdaad in 1 klap op z’n kop. Ik denk zeker aan jullie, heel veel sterkte komende dagen <33

  8. Marloes says

    Pris, ik leef elke dag zo met je mee. Elke ochtend sta ik op en is het eerste wat ik denk: hoe zal het gaan.
    Hopelijk kunnen onze gesprekken de pijn af en toe wat verzachten. Probeer, hoe moeilijk dit ook is en hoe moeilijk de situatie zich hiervoor ook leent, toch positief te blijven.
    Sterkte en ik denk aan jullie <3

  9. Annemiek says

    Heel veel sterkte voor jullie allemaal. Ik zal vanavond een kaarsje aansteken. Ik hoop op eem wonder voor jullie. Sterkte. Xxx

  10. says

    Jeetje, ik weet niet zo goed wat hierop moet zeggen. Maar ik wens jou (en je familie) heel veel sterkte. En ik hoop echt dat het toch goed komt met je vader.

  11. Maj-Britt says

    Wat heb je dat mooi geschreven dat tranen over mij wangen vloeien… ik ken jullie persoonlijk en wens jullie allemaal heel veel sterkte en kracht toe.

    Dikke kus Maj-Britt

Laat een reactie achter bij Mariska Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Verplichte velden zijn gemarkeerd met *