PERSOONLIJK | 4 maanden verder. Hoe gaat het nu met mij?

20170928_162834

4 maanden verder.. soms denk ik wat snel, maar aan de andere kant zie ik ook de secondes wegtikken op de klok. Het gevoel van missen wordt steeds groter en ik merk ook dat ik er steeds meer moeite mee begin te krijgen..

Ja, waar moet ik beginnen? Laat ik maar gewoon heel eerlijk zijn. De afgelopen maanden van mijn leven zijn een rollercoaster geweest en dat is het nog steeds. Het lijkt wel alsof het ineens allemaal veel heftiger is en het nu pas tot mij doordringt wat ik de afgelopen tijd allemaal heb meegemaakt. De afgelopen week was dan ook erg emotioneel. Ik heb veel gehuild, me ellendig gevoeld en soms wist ik even niet meer wat ik met mezelf en mijn verdriet aan moest.

Sinds het ongeluk probeer ik iedere dag bij mijn moeder te zijn. Ik vang haar op, we zorgen bij elkaar voor afleiding, maar het allerbelangrijkste vind ik dat ze niet alleen is. Dat voelt goed, maar ik merk ook dat het heel veel energie vraagt en dat ik mijn eigen gevoel en verdriet heb weggestopt. De afgelopen week ben ik dan ook bijna alleen maar thuis geweest en dat heeft mij enorm goed gedaan. En dat weekje liet mij weer helder nadenken. Het liet emoties en gevoelens naar boven komen die ik de afgelopen maanden wel voelde, maar niet kon uiten.

Ik denk dat ik van aard een sterk persoon ben. Dat ben ik de afgelopen maanden ook zeker geweest, maar eens komt dat punt dat het even niet meer gaat, hoe sterk je ook bent. Ik heb meerdere keren opgezocht op Google wat rouwen is; hoe je moet rouwen en hoelang je moet rouwen. Heel stom, maar ik had er gewoon geen idee bij. Google wist mijn antwoord ook niet, maar het is mij nu wel duidelijk. Rouwen kent geen draaiboek of schema en zeker geen tijd. Ieder doet dit op zijn eigen manier en hoelang hij/zij daarvoor nodig heeft. Bij mij is het nu dus begonnen..

En dan komen we weer bij het punt ‘de wereld om mij heen’. Ik vind het nog steeds een vreselijk idee dat de wereld om mij heen verder gaat. Iedereen gaat door, vele praten er niet meer over of behandelen mij alsof er niks is gebeurt. Ik weet dat het normaal is, want het leven gaat ook door. Maar zover ben ik zelf nog niet omdat ik midden in de rouw zit en dat vind ik heel moeilijk.

Naast de urn en de foto die wij in huis hebben staan op een mooie plek, wilde ik graag nog een herinnering hebben. Samen met mijn moeder lieten wij gisteren een tattoo zetten. Dit hartje staat symbool voor de liefde voor mijn moeder en mijn liefvader. En bij mijn moeder staat het hartje symbool voor de liefde voor mijn liefvader en mij. Mocht het even niet gaan, dan kan ik altijd naar het hartje kijken en het zal mij helpen aan de mooie herinneringen. Want dat zijn er heel veel en die zal ik altijd koesteren.

En dan nu het antwoord op de vraag hoe het nu met mij gaat. Ik weet het zelf ook niet. De ene keer kan ik zeggen dat het goed gaat. Wanneer ik bijvoorbeeld iets leuks ga doen, een leuk event op de planning heb, of iets heb waar ik naar kan uitkijken. Maar vaak voel ik me ook ellendig, zo ellendig dat ik niet meer kan stoppen met huilen. Dat hoort erbij en ik moet het leren accepteren. Want ik mag huilen, ik mag verdrietig zijn en ook zeker mijn emotie laten zien. Er zijn veel momenten dat het besef weer naar boven komt. Wanneer we bijvoorbeeld voor het eerst iets met Sofie doen (denk aan haar eerste muziekles) waar hij dan graag bij had willen zijn, maar ook de eerste kerst straks zonder hen. Ik kijk er zo erg tegen op. Maar zolang ik met mijn dierbaren ben en wij ons verdriet kunnen delen dan komen wij er wel doorheen.

Ik zou het heel lief vinden als je een reactie voor mij achterlaat!

Comments

  1. says

    Wat een prachtige tattoo hebben jullie laten zetten! Een heel mooi symbool voor jullie gemis. Je komt deze zware periode zeker door, neem iedere dag zoals hij komt!

  2. says

    Heel lief van je dat je er zo voor je moeder wilt zijn, maar ook heel goed dat je een tijdje weer op jezelf was. Om overeind te blijven is dat heel belangrijk denk ik.

    Rouwen is hard werken. En het doet hartstikke pijn.

    Maar niets blijft ooit hetzelfde. Dus ook de pijn niet.

    Sterkte, en ik leef met je mee!

  3. says

    Een prachtige tattoo met een nog mooiere betekenis. Ik snap heel goed dat je je af en toe enorm verloren voelt. Ik wil je als advies meegeven om toe te geven aan al je emoties. Volgens mij doe je dat al prima! Ga het niet wegstoppen, want je krijgt er echt last van, kan ik uit ervaring vertellen. Huil en schreeuw, neem tijd voor jezelf. Je bent het waard! Ik denk dat het verdriet niet weggaat of minder zal worden, maar dat je er steeds beter mee om leert gaan. Dat het dragelijker zal worden. Dat gun ik je, ook voor iedereen om je heen.
    Ik vind het superstoer dat je er zo open over bent, dat is ook onderdeel van jouw rouwproces!
    Dikke knuffel voor jou!
    X

  4. Petra says

    Wat mooi omschreven hoe het nu met je gaat
    Je bent een bikkel en je moeder ook
    Fijn dat jullie elkaar hebben om zo samen door deze moeilijke tijd heen te komen
    Jullie hartje zal jullie sterker maken en de tijd ook.
    Neem de tijd om te rouwen en op jouw manier.
    Hou je taai lieverd trots op jou.

  5. Iris Veldman says

    Mooie tattoo heb je laten zetten.
    Iedereen heeft zijn eigen tijd nodig en gemis doet verschrikkelijk pijn. Ooit gaan de scherpe kanten eraf maar dat heeft zijn tijd nodig. Je moet er mee leren leven en dat is heel moeilijk.
    Mooi dat je het van je afschrijft en je er zo open over bent.

  6. says

    Wat lief dat je altijd klaar staat voor je moeder! Goed dat je nu ook wat aandacht aan jezelf besteed dat is soms ook wel even nodig vooral als je zoiets heftigs hebt meegemaakt. Ik denk dat mensen in je omgeving doen alsof er niks gebeurd is omdat ze je niet verdrietig willen zien en gewoon voor afleiding willen zorgen. Mijn oma is in juni overleden en ik denk nog elke dag aan haar. Het is gewoon zo onwerkelijk dat ze er niet meer is. Het is gewoon een raar idee dat het pas zo kort geleden is en iedereen gewoon weer verder gaat met zijn of haar leven.

  7. says

    Ik heb echt ontzettend veel bewondering voor jou en voor hoe je je door deze onwijs lastige tijd heen vecht. Neem je tijd om te rouwen, doe het op jouw manier en voel je niet schuldig als je het ook even niet meer weet. Je bent al zo onwijs krachtig. Ik wens jou en je familie heel erg veel sterkte! Pas goed op jezelf!

  8. Marloes says

    De tattoo’s zijn echt prachtig geworden! En je hebt een prachtig eerlijk artikel geschreven. Hopelijk helpt dat je ook een beetje bij het rouwen.

  9. says

    Heel erg heftig maar wat ga je er goed mee om. Je schrijft zo mooi en jij en je moeder zijn er veel voor elkaar. De tattoo is prachtig en vooral de betkenis er achter maakt dat het een heel speciaal dingetje is tussen jullie 2en. Heel veel sterkte.

  10. says

    Prachtig geschreven Priscilla. Heel goed dat je een weekje thuis hebt kunnen zitten en de emoties omhoog kwamen. Ik denk hoe eerder, hoe beter. Veel sterkte en een klein hartje voor grote liefde!

  11. says

    Wat een oprecht en mooi artikel, hij komt echt recht uit jouw hart en dat vind ik echt heel erg knap! Vooral omdat je er zo open over bent, denk ik dat het voor jou ook een stuk verwerking kan zijn, een uitlaatklep. Ik vind je fantastisch en een sterke vrouw voor Sicco, moeder van Sofie en natuurlijk dochter van jouw moeder. Wat ik alleen maar kan zeggen: take all the time you need en blijf je emoties uiten ??

  12. says

    Heel goed dat je er voor je moeder wilt zijn. Ik had dat toendertijd ook toen mijn vader overleed maar wel met de pech dat ik mijn gevoelens opkropte en woedeaanvallen kreeg. Rouwen is ook een persoonlijk ding, iedereen doet het op zijn manier en ene doet er langer over dan de andere. Ik moet zeggen dat ik nu na 8 jaar er nog steeds wel last van heb. Sterkte ❤️

  13. says

    Wat een prachtige tattoo hebben jullie laten zetten! Fijn dat jullie ernaar kunnen kijken als je het moeilijk hebt, zo is hij altijd dicht bij je. ❤
    Snap dat je op Google hebt gezocht naar hoe en wat wat betreft rouwen. Gelukkig is er geen vaste norm en mag iedereen het op zijn of haar eigen manier doen. Sowieso het hele eerste jaar blijft ellendig met alle dagen voor het eerst zoals Kerstmis, snap goed dat je daar tegenop kijkt.
    In je hartje, en op jullie pols, is hij gelukkig altijd bij jullie ❤
    Wens je heel veel sterkte en neem je tijd!

  14. says

    Iedereen rouwt op zijn eigen manier – dat maakt het moeilijk voor omstaanders, want sommigen willen er wel over praten en anderen liever niet – dan is het soms beter te zwijgen dan dat je iemand verdriet aandoet kan je soms denken – maar dat wil niet zeggen dat die mensen niet weten wat je moet doorstaan 🙂

  15. says

    Ach meid wat naar. Ik begrijp het helemaal. Ik vind het vaak niet te verkroppen dat de wereld gewoon maar doorgaat. Mensen boodschappen doen, lachen, feesten, zeuren terwijl er bij mij / bij ons iets onomkeerbaars is gebeurd. Destijds toen mijn neefje van 24 was verongelukt voelde ik dat heel erg. Het is onbegrijpelijk maar het leven loopt gewoon door voor andere mensen. Ik vind het wel heel belangrijk dat verdriet van een ander erkend en gerespecteerd wordt. Ik wens je veel sterkte…

  16. Ali van Beek says

    hoi Lieve Priscilla

    Ik snap dit zo goed , maar voor rouwen staat geen tijd . en je mag huilen waar en wanneer jij wil , ook al snappen andere er niets van , . Ook dat je er voor je moeder bent , en haar helpt waar je kan snap ik en dat het op jouw schouders rust , , gelukkig heb jij je gezin waar je afleiding in hebt , en je belle vie Fashion blog , het duurt even maar het krijgt allemaal een plekje in je hart , maar neem je tijd ervoor , ook je moeder moet dat doen en helukkig hebben jullie elkaar en kunnen herrineringen ophalen , dat doe ik nu nog na 20 jaar want wat er in je hart zit kan niemand van je afnemen sterkte
    voor jou en je moeder en het hele gezin liefs van mij voor jullie

  17. Bianca says

    Hoi Priscilla,

    Ik kan me maar nauwelijks voorstellen hoe deze tijd voor jou moet zijn, maar ik heb enorm veel respect voor hoe je alles doet! De eerlijkheid in dit artikel en alles wat ik je zie doen met en voor Sofie.
    Rouwen is voor iedereen anders en natuurlijk is ook iedere situatie anders. Ik kan nu nog steeds (na 11 jaar) huilen omdat ik mijn opa mis, dus dat jij nu zoveel verdriet ervaart snap ik volledig. Tijd heelt meestal alle wonden dus geef het ook de tijd. Ik ken je niet persoonlijk, maar op mij kom je over als een super sterke vrouw.
    Veel sterkte de komende tijd ❤️

Laat een reactie achter bij chucky1012 Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Verplichte velden zijn gemarkeerd met *