Uitspraken en mooie & pijnlijke momenten tijdens de bevalling die ik nooit meer zal vergeten (deel 2)

Het eerste deel van de uitspraken en mooie & pijnlijke momenten van de bevalling werd ontzettend goed ontvangen en gelezen. Ik ben nog lang niet uitgepraat over de bevalling en er zijn weer een aantal momenten die ik nooit meer zal vergeten. Ik schreef een tweede deel wat tevens ook de laatste is. Lees je mee?

• Dat Sicco en ik elkaar heel dom aankeken na het breken van mijn vliezen, van wat nu? We besloten mijn moeder op te bellen en die riep luidkeels dat we natuurlijk het ziekenhuis moesten opbellen. Oh ja..
• Dat ik voor ons vertrek naar het ziekenhuis nog met lichte weeën mijn tas heb staan in pakken. Ja, ik zou de volgende dag ingeleid worden.. het inpakken van de vluchttas was mijn taak op de dag van de uiteindelijke bevalling.
• Dat ik eenmaal aangekomen op de verloskamer dacht, hè een tv en een minikoelkast. Dat komt wel goed de aankomende uren. Ik heb uiteindelijk geen tv en minikoelkast meer gezien. Het ging allemaal zo snel!
• Dat ik een ongelooflijke persdrang had, maar nog niet mocht persen omdat ik nog maar op 9 cm ontsluiting zat. Vergelijk het met niezen met je ogen open, of een grote boodschap moeten doen en het verplicht moeten ophouden. Onmogelijk!
• Dat ik op het begin van de weeën dacht, als dit het is dan overleef ik het wel. Niet wetende dat dat nog maar het begin van de pijn was..
• Ik had voor de bevalling al meerdere malen aangegeven dat ik graag wilde dat er foto’s tijdens de bevalling gemaakt zouden worden. Toen ik die vraag uiteindelijk kreeg van de gynaecoloog tijdens het persen werd ik woest. Natuurlijk niet, dacht ik bij mezelf! Uiteindelijk heeft ze het stiekem gedaan en ben ik er enorm blij mee.
• Dat ik heel serieus aan mijn moeder vroeg of de pijn nog erger zou worden terwijl het einde al naderde.
• Dat de verpleegster wilde dat ik na de bevalling ging douchen en bij een poging tot opstaan direct flauw viel.
• Dat Sofie haar geboortepakje eigenlijk iets te klein was. Uiteindelijk heeft ze het maar een paar uurtjes aangehad omdat ze het onder spuugde. Dit was de enige keer dat ze dit pakje aan had en ik bewaar het nu met heel veel liefde.
• Dat ik heel vaak vroeg of ik het wel goed had gedaan en of iedereen trots op mij was. Ik zocht naar bevestiging, maar natuurlijk had ik het goed gedaan. Ik heb een kind op de wereld gezet!
• Dat Sicco en ik versteld stonden bij het zien van Sofie haar haren. Ze had een volle donkere bos. Van wie zou ze dat hebben? (Er is trouwens nu weinig van over en ze is blond geworden, haha).
• Dat ik na de eerste huid op huid aanraking met Sofie direct onvoorwaardelijke liefde voelde voor haar. Dat kleine meisje wat ik 9 maanden veilig en warm bij mij droeg was er nu eindelijk. Ik word weer emotioneel als ik aan dit aller eerste moment denk.
• En als ik nu terug denk aan de bevalling, dan weet ik dat dit het allermooiste is wat ik ooit heb mogen meemaken. Ondanks de pijn, zou ik alles weer overdoen om dit mooie meisje te mogen krijgen. Ook al hebben wij ervoor moeten vechten, door diepe dalen moeten gaan en verdriet moeten meemaken.. het was het allemaal waard!

Ik zou het heel lief vinden als je een reactie achterlaat!

Benieuwd naar deel 1? Klik hier om het te lezen.