Na mijn laatste persoonlijke artikel ging het heel snel achteruit. Zo snel dat ik voorgoed afscheid moest nemen van mijn liefvader..
Dat de doctoren met het nieuws kwamen dat de slaapmedicatie gestopt mocht worden, braken de spannende dagen aan. Zou mijn lieve pap wakker worden? En als hij wakker zou worden, hoe erg zou het hersenletsel dan zijn? Zou hij ons nog kunnen herkennen? Alles spookte door onze gedachtes. De doctoren konden er weinig over zeggen en benadrukte vrijwel ieder uur dat het dagen kon duren eer er een verandering zou komen. Door de hoge dosering slaapmedicatie kon het dagen duren voor de medicatie helemaal uitgewerkt was. Deze lange dagen waren zo ongelooflijk spannend. Mijn moeder, broertje en ik probeerden alle tijd van de dag bij hem te zijn en goed op te letten of we veranderingen of reacties zagen. Soms bewoog heel lichtjes z’n hand, of zagen we een beweging in zijn benen. Maar hoe trots wij hier ook op waren, het bleven maar reflexen en geen bewuste reacties. Ieder uur gaven de doctoren pijnprikkels, deden ze onderzoeken, maar een reactie bleef uit…
Op donderdag reisde mijn moeder en ik samen met de trein af naar het ziekenhuis. Overdag hadden we eindelijk een gesprek op het politiebureau en werden al onze vragen beantwoord. Erg zwaar, maar daarna wilde wij samen nog heel graag even naar het ziekenhuis. Maar het voelde anders.. niet goed. Het leek alsof hij pijn had, maar iets in ons zei ook dat het niet goed was. Onze hoop zakte een beetje weg.
En dat gevoel bleek te kloppen. Vrijdagochtend kregen wij een telefoontje van de arts waarin hij vertelde dat hij diezelfde middag graag een familiegesprek wilde hebben en dat deze heel zwaar en emotioneel zou worden. Hij verzocht ons al onze dierbaren mee te nemen voor steun. Dat telefoontje zei voor ons al genoeg..
We besloten met z’n vieren naar het ziekenhuis te gaan (mijn moeder, broertje, Sicco en ik) en de rest van de familie verzamelde zich bij mijn oma thuis. Om 3 uur hadden we eindelijk het gesprek, maar de arts kwam al meteen met de woorden ‘ik heb geen goed nieuws voor jullie’. Ondanks dat wij het allemaal al voelde, viel de grond letterlijk onder onze voeten vandaan. De artsen hadden opnieuw een scan gemaakt, maar zagen dat de schade ten opzichte van een week ervoor verergerd was en er nog steeds geen teken van ‘leven’ was. Alles wat ze konden doen, was gedaan. Al die punten bij elkaar maakte ze tot de conclusie dat er geen behandeling meer mogelijk was en ze de behandeling moesten stoppen. Ondanks dat wij hadden gehoopt op een heel groot wonder, stonden wij alle vier 100% achter deze beslissing. Want als wij iets wisten, dan wisten wij dat hij dit nooit zo had gewild.
Diezelfde middag hebben alle dierbaren afscheid van hem genomen en bleven mijn moeder, broertje en ik met z’n drieën achter. Wanneer wij er klaar voor waren werd de behandeling stopgezet. Alle apparaten werden losgekoppeld. Mijn moeder, broertje en ik hielden hem stevig vast, vertelde hem nog 1 keer hoe veel we van hem houden en toen ging het heel snel. Hij had keihard geknokt voor zijn gezin, maar het was goed zo.
Vanaf die avond begon al het geregel voor de uitvaart. We zijn er ontzettend druk mee geweest en wilde alles precies doen zoals hij het gewild zou willen hebben. Gisteren was de uitvaart en het was heel mooi en liefdevol. Alle dierbaren waren erbij, Sicco en ik hebben samen gesproken en we draaiden onze mooiste nummers.
En nu, nu gaat het leven weer verder. En die gedachten vind ik eng en misschien ook wel oneerlijk. Twee weken leefde wij steeds naar een nieuw moment toe en nu moeten wij alles loslaten en een plekje proberen te geven. Er zijn heel veel momenten op de dag dat ik het moeilijk heb en als ik mijn moeder zo ontroostbaar zie dan breekt mijn hart in duizenden stukjes. Maar ik heb zoveel mooie herinneringen die ik altijd zal koesteren. Ik zal Sofie altijd blijven vertellen over haar geweldige opa en hoe trots hij op haar was. Zijn lekkere wijffie zoals hij haar altijd noemde. Ondanks dat ik niet zijn eigen vlees en bloed was, behandelde hij mij wel zo en zo heeft het ook altijd gevoeld. Ik ben dankbaar dat ik zijn dochter mocht zijn. En ooit, ooit zie ik hem terug. Dat weet ik zeker!
Ik zou het heel lief vinden als je een reactie achterlaat!
Kim says
Jeetje Pris, tranen met tuiten hier. Wat een vreselijk nieuws maar wat een powervrouw ben jij dat je dit zo sterk kan vertellen. Ik wil jou en je familie ontzettend veel sterkte en steun wensen. Dikke knuffel <3
Ilona says
Verschrikkelijk dat jullie dit hebben moeten meemaken. Ik wens jullie heel veel sterkte toe in deze moeilijke tijd.
Bertine says
Ik word verdrietig van je verhaal. Wat hebben jullie in een moeilijke periode geleefd en nog! Ik wens jullie veel sterkte!
Tineke says
Tranen! Ik vind het zo erg voor je meid en leef ontzettend met je mee.
Heel veel liefs
Jeannette says
Priscilla je bent een kanjer , en je kunt het goed verwoorden.. Heel veel sterkte met de moeilijke momenten die er zeker nog zullen komen. Groetjes Jeannette..
Susan says
Wat een ontzettend verdrietig verhaal. Heel veel sterkte <3
Brittany says
Ik heb het niet droog kunnen houden, wat heb je dit toch mooi geschreven lieve Priscilla! Ik wil jou en je familie ontzettend veel sterkte wensen in deze moeilijke tijd. Hele dikke knuffel! <3
Romy says
Jeetje, wat ontzettend heftig en vooral verdrietig! Gecondoleerd met dit verlies en héél héél erg veel sterkte!
Femke says
Lieve, lieve, lieve Priscilla. Ik was er al bang voor, maar jullie grootste angst is werkelijkheid geworden. Gecondoleerd en heel veel sterkte in deze moeilijke, verdrietige tijd en in de toekomst. Je bent gezegend om zo’n lieve ‘liefpapa’ in je lever gehad te mogen hebben. Hopelijk kunnen alle fijne, mooie herinneringen aan hem jullie pijn verzachten in moeilijke tijden. Sterkte meid!
Eke says
Meisje toch, wat heb je dit duidelijk en waardig op weten te schrijven. Het lijkt me onbeschrijfelijk erg om je vader te moeten missen en afscheid te moeten nemen. Neem alle tijd voor de verwerking. Nogmaals heel veel sterkte en kracht voor jou en je familie.
Miranda says
Poeh tranen in mijn ogen en een brok in mijn keel. Heel veel sterkte nog de komende tijd!
chucky1012 says
Wat erg voor jullie allen….
Gecondoleerd.
Heel veel sterkte voor jullie allen
Shanel says
Wat heftig Priscilla! Heel veel sterkte de aankomende tijd!!
Jorinda says
Wat vreselijk heftig zeg !
Heel veel sterkte voor jullie allemaal!
Liefs Jorinda
Amber says
Waauw wat heftig!! Mooi geschreven. Heel veel stertke!!
Petra says
Lieve Priscilla, gecondoleeerd, wat een heftig verhaal zeg. wij willen jullie alle sterkte toe wensen voor de komende tijd en heel veel sterkte voor jou en je familie. Dikke knuffel
Sophie says
Heel veel sterkte ❤
Lieke van Veen says
Lieve Priscilla, ik wil jou en de rest van je familie heel veel sterkte toe wensen! Het leven is zo oneerlijk 🙁
Babs says
Wat een heftige en verdrietige tijd maken jullie mee. Ik wil jou en jouw familie heel veel sterkte wensen.
Anita H. says
Heel veel sterkte gewenst.
Gudrun says
Wat verschrikkelijk! Heel veel sterkte ❤️
Manon says
Ik vind het zo sterk van je dat je dit al zo snel en zo mooi kan verwoorden. Ik heb daar echt een paar jaar voor nodig gehad toen mijn vader plotseling overleed. Ik zit met tranen in mijn ogen. Veel sterkte met dit verlies!
Ben says
Wij van de facebookgroep
Lelystad zoekt!&Regionieuws wenst jou en de familie en alle overige dierbare heel veel sterkte met het verschrikkelijke verlies.
Gecondoleerd
Vriendelijke groet, Ben (redactie)
Loes says
Zulk verschrikkelijk nieuws, ontzettend veel sterkte!
Daphne says
Pfff.. heb dit echt met tranen gelezen. Wat ontzettend naar en onwerkelijk moet dit zijn.. Heel erg veel sterkte voor jou en alle dierbaren om je heen <3
Bianca says
Ik vind het echt zo sterk dat je dit zo open deelt op je blog. Echt, respect meid!
Heel veel sterkte voor jou en je familie in deze ontzettend zware tijd?
Riek Holverda says
Prachtig geschreven. ?
J says
Lieve Priscilla, gecondoleerd met het verlies van je liefpapa! Ik heb met tranen je berichtje gelezen. Ik ben zelf 4 weken geleden mijn vader verloren. De angst en boosheid over het verder moeten zonder is verschrikkelijk en zo herkenbaar! Volg je hart, vertel je kleine poppie veel mooie dingen over opa en probeer ook goed voor jezelf te zorgen!
Dikke knuffel!
J
Janneke de Mol says
Heel veel sterkte voor jou en je familie
Anita te Gussinklo says
Wat vreselijk voor jullie, zo snel is dat gegaan.
ik wens jullie heel veel sterkte in deze moeilijke tijd.
Natascha says
Ik kan eigenlijk de juiste woorden niet vinden maar ik wil je gewoon even heeel erg veel kracht toewensen <3
Mariska says
Zo verschrikkelijk naar om te lezen dat dit is gebeurd 🙁 Ik wil jullie heel veel sterkte en kracht wensen. ♥
Joyce says
Met dikke tranen in mijn ogen heb ik dit zitten lezen.. Het blijft vreselijk. Ik wil jullie allemaal nogmaals ontzettend veel sterkte wensen voor de komende tijd <3
elise says
Priscilla,
Gecondoleerd met dit verschrikkelijke verlies.
Deze dingen zijn niet te bevatten.
Ik wens je heel veel kracht en sterkte toe
Ali van Beek says
Lieve Priscilla
Het is heel erg verdrietig wat jullie is over komen , ik ben al die dagen in gedachten bij jullie geweest ‘, en heb een kaarsje gebrand die dag van jullie afscheid woensdag ,
wens jullie allemaal de komende tijd heel veel sterkte toe ,
Persoonlijk kan ik jou niet , maar ik vind dit heel knap van jou dat je dit kan schrijven en ook ben ik er trots op , want het is me toch wel wat hoor , wat jullie is over komen en hoe jij dat kan verwoorden .
liefs voor jullie allemaal en als ik ergens ben en een kaarsje brand doe ik dat nu ook voor jou Liefpapa
Lonneke says
Nogmaals gecondoleerd met dit grote verlies. Ik had deze wending totaal niet verwacht en had zoveel hoop voor jullie. Goed dat je het deelt je kan er veel steun uitputten. Hij zal altijd bij je zijn. Sterkte voor jouw en je hele familie.
Mariëlle says
Ik zie dat ik nog helemaal niet gereageerd heb, zo slecht van me! Als het goed is, heb je het wel op social media voorbij zien komen. Nogmaals heel veel sterkte voor jou en je familie <3