De laatste loodjes | Aangekomen kilo’s, inleiding? en de initialen van ons meisje ♥

Ik durf het bijna niet te zeggen, maar wat is het laatste trimester en dan voornamelijk de afgelopen weken voorbij gevlogen. Mijn weken bestonden voornamelijk uit ziekenhuis bezoeken, maar oh wat kijken wij uit naar ons meisje en zusje. Ik zal jullie bijpraten over de afgelopen weken, de initialen verklappen van onze dochter en het hebben over een inleiding. Lees je gezellig mee?

Laat ik voorop stellen dat deze zwangerschap niet makkelijk was. De weg naar de zwangerschap toe, de onzekerheid die wij kregen door mijn chromosoomtranslocatie en het verlies van haar tweeling broertje of zusje is ons niet in de koude kleren gaan zitten. Gelukkig heb ik gedurende zwangerschap de juiste hulp gekregen, kreeg ik hulp bij het krijgen van vertrouwen, het deels genieten, maar ook het verwerken van bepaalde trauma’s. Zonder er al te ver over in de detail te gaan ben ik blij dat ik die stap heb genomen/gekregen. Het gaf mij bepaalde inzichten, vertrouwen, maar ook de bevestiging dat mijn gevoelens niet gek waren. En ondanks dat er heel vaak negatieve reacties kwamen op mijn negatieve gedachtes (of zelfs soms gezeur zoals anderen dat konden noemen), ben ik heel blij met waar ik nu sta.

De kans was groot dat ik weer zwangerschapsdiabetes zou krijgen, gezien ik dat bij de zwangerschap van Sofie ook had. En helaas, ik moest er weer aan geloven. Vanaf het begin van de zwangerschap heb ik al heel veel rekening gehouden met de suikers en koolhydraten in eten en drinken, maar helaas was dit niet voldoende. Sinds een maand spuit ik insuline bij, elke avond voor het slapengaan. Het is vervelend en heel wat om rekening mee te houden, maar in mijn achterhoofd bedenk ik me dan dat het voor een goed doel is en ik er straks weer van af ben. Een voordeel is wel nu ik heel erg moet letten op wat ik eet en drink, dat ik tot nu toe -nog maar- 9 kilo ben aangekomen. En dat terwijl ik op deze duur van de zwangerschap bij Sofie al op + 20 zat. Ik ben momenteel heel blij met hoe ik eruit zie. Ik ben trots op mijn buik en ja er zitten wel eens dagen tussen dat ik geen idee heb wat ik aan moet (zeker niet als het warm is en al het vocht weer te zien is in mijn lichaam), maar ik mag echt niet klagen.

De zwangerschapsdiabetes in combinatie met het spuiten van insuline zorgt er ook voor dat ik geen zwangerschap van 40 weken zal bereiken. Sterker nog, ik ga ingeleid worden. Onze dochter is momenteel al wat aan de grote kant en voornamelijk haar benen zijn op dit moment erg lang. Een maatje 50 baby zal ze dan ook niet worden, net zoals haar grote zus haha. Een specifieke datum hebben wij nog niet, maar deze wordt wel bijna vastgezet. Het delen met de buitenwereld van deze datum doen wij heel bewust niet. Enkel mijn moeder, broertje en schoonzusje zullen deze weten omdat zij heel dicht bij ons staan en ons helpen op ieder moment wanneer wij dat nodig hebben. Daarnaast willen wij na de bevalling alle tijd samen krijgen en niet continu bezig zijn met het beantwoorden van telefoontjes en berichtjes. Er gaat een grote (mooie) verandering plaatsvinden, ook in het leven van Sofie en die willen wij zo lang mogelijk alleen met z’n vieren delen. Helaas moeten wij na de bevalling ook weer in het ziekenhuis blijven, dus het zullen weer intense dagen worden. Maar ik kijk er zó naar uit.

Lichamelijk gaat het redelijk. Ik merk dat ik deze zwangerschap heel anders meemaak dan de zwangerschap van Sofie. Bij Sofie gaf ik iedere middag toe aan een middagdutje, maar nu zijn deze heel zeldzaam. De zorg voor grote zus gaat natuurlijk door en ik merk dat als ik even alleen ben, het heel moeilijk vind om toe te geven aan de rust. Er zijn genoeg dingen in huis die ik wil en kan doen, en vaak doe ik dat dan ook eerst. Iets met een engeltje en een duiveltje op mijn schouder, haha. De vermoeidheid hakt er nu wel echt in momenteel, ook omdat ik heel slecht slaap. Ik heb veel last van mijn bekken en rug en ook heb ik al een paar nachten met voorweeën ervaren. Maar goed, zo kan mijn lichaam vast wennen aan de slapeloze nachten zullen we maar denken.

En dan natuurlijk de grote vraag, iets wat wij wel dagelijks horen. Hoe gaat ze heten en hebben wij uberhaubt al een naam? Ja, die hebben wij zeker. Eigenlijk staat haar naam al heel lang vast. Zoals Sofie ( Sofie Nora voluit), krijgt ook dit meisje 2 namen. Haar tweede naam stond al vast voordat ik zwanger was. Deze is namelijk een vernoeming naar haar opa* die wij heel erg missen. Het doet mij/ons nog steeds elke dag pijn dat hij de meisjes niet kan zien opgroeien, en om hem er toch een beetje bij te hebben, hebben wij een mooie naam die ons laat denken aan hem. Zo zullen ze toch altijd een beetje met elkaar verbonden zijn. Haar eerste naam overigens, daar waren wij het niet altijd over eens. Wij vonden beiden meerdere namen mooi, maar het geheel klopte nooit. Tot dat manlief met deze naam kwam en het was gelijk liefde op het eerste gezicht bij beide. Vanaf dat moment staan haar namen vast en zullen haar initialen N L zijn. Niet dat je er veel aan hebt, maar gissen mag altijd. 🙂

Met officieel nog 4 weken op de teller, begint de dag naar haar komst steeds dichterbij te komen. Een dag waar wij zó naar uitkijken en naartoe leven. Wij zijn er klaar voor, alles staat voor haar klaar en het hangt erom.. want wordt ze geboren is september of in oktober? Hoe dan ook, ze is zó welkom! ♥  Lijkt ze op haar grote zus? We zullen het zien! Maar één ding is zeker, ik ben nu al verliefd op haar.. net zo verliefd als op haar grote zus!

Ik zou het heel leuk vinden als je een reactie achterlaat!