Dreumes en verlies? Hoe wij er mee omgaan.

img_2409

Dat Sofie haar opa verloor en ik mijn liefvader, is een heel groot gemis in haar leven. Ik had er nooit bij stil gestaan dat zij al zo jong hiermee geconfronteerd zou worden. Maar hoe ga je hiermee om? Wat vertel je en hoe hou je de fijne herinneringen levend? Vandaag vertel ik hoe wij hier mee omgaan. Lees je mee?

Sofie zag haar opa wekelijks. Het was voor haar heel normaal om minimaal 1 of 2 dagen in de week naar opa en oma te gaan en soms zagen we ze zelfs nog meer. Zodra we binnen kwamen lopen riep ze al vol enthousiasme ‘OPAAA’. Ook wilde ze altijd facetimen en zodra oma op nam, vroeg ze al vragend naar haar opa. De dagen na het ongeluk was ik veel weg. Uiteraard zat ik dag en nacht in het ziekenhuis en nam manlief de volledige zorg voor haar over. Dat was al een grote verandering voor haar. Ik ben normaal gesproken 24/7 bij haar en nu was ik weg. Maar ook de momenten dat wij bij mijn moeder thuis waren, wist ze dat er iets niet klopte. Ze vroeg geregeld om opa en er waren zelfs momenten dat ze hem ging zoeken. Maar hoe leg je zo’n klein meisje uit dat opa er niet is? Dat opa in het ziekenhuis ligt te vechten voor zijn leven?

Normaal als opa er niet was, dan legde ik haar uit dat opa was werken en dat hij centjes moest verdienen, net als papa. Wij vonden het heel erg moeilijk om hier iets passends voor te vinden. Iets wat ze zou begrijpen, voor zover dat kan. Maar de tijd dat hij in het ziekenhuis lag vertelde we haar dat opa ziek was en de doctoren hem beter probeerde te maken. Gek genoeg accepteerde ze dat. Ze vroeg en zocht nog geregeld naar hem, maar het leek alsof ze begreep wat er aan de hand was. Samen knutselde we een mooie tekening en ik vertelde haar dat mama de tekening aan opa zou geven. Trots dat ze was!

Het verlies vonden wij een moeilijkere stap en ik moet ook heel eerlijk toegeven dat wij de eerste dagen dichtklapte als ze om opa vroeg. Zowel manlief en mijn moeder als ik.Β Maar als snel wisten wij dat dit niet goed was. Dit is een gebeurtenis waar iedereen anders mee om gaat. Zo kiest de een om niets te vertellen en de ander legt alles uit. Alles uitleggen vinden wij voor nu, zeker gezien haar leeftijd, een te grote stap. Waarschijnlijk begrijpt ze het nog niet, of schrik ze er juist van. Voor nu hebben we haar verteld dat opa een sterretje is, heel hoog in de wolken, en dat hij altijd als een lampje voor haar zal schijnen als het donker is. Zodra ze de leeftijd bereikt dat ze er bewust naar gaat vragen, dan zullen wij haar alles uitleggen en vertellen. Want dat mag ze weten.

De vraag naar opa lijkt iedere dag een beetje minder te worden, maar er zijn nog momenten dat ze er naar vraagt. Zo stonden wij een aantal dagen geleden te wachten op de bus. Toevallig reed er een scooter voorbij en Sofie riep heel hard en dol enthousiast ‘OPA’. Maar ik zag vrijwel meteen de twijfel in haar ogen. Alsof ze wist dat dat helemaal niet kon.

Wij vinden het heel belangrijk om alle fijne herinneringen levend te houden. De band die Sofie had met haar opa was onbeschrijfelijk mooi en de gedachte dat ze dat nu kwijt is maakt mij intens verdrietig. Maar de herinneringen zullen wij nooit vergeten en die zullen wij haar ook altijd blijven vertellen. Want opa was dol op haar. Hij ging voor haar door het vuur, zijn kleine lekkere wijffie. Op de kast hebben wij een mooie foto neergezet van hun samen. En iedere ochtend als Sofie beneden komt zwaait ze en zegt ze ‘dag opa’. Dat vind ik zo mooi!

Van de begrafenisondernemer hebben wij een prachtig boek gekregen waarin wij alle herinneringen kunnen schrijven voor Sofie. Zodra ik er klaar voor ben ga ik alles invullen, want er staan prachtige en bijzondere vragen in. Op die manier weet Sofie later wat voor een band ze met haar opa had. Verder wil ik een apart fotoboek maken van al hun foto’s samen en hebben wij heel veel filmpjes waar wij een mooi geheel van willen maken.

Deze fase is zo moeilijk. Zeker omdat je het zelf moet accepteren en verwerken, maar ook omdat er nog een klein meisje rond loopt. Wij proberen al onze emoties niet te uitten waar zij bij is, maar soms komt het voor dat het even niet anders is. Zonder ook maar iets te zeggen of uit te leggen komt ze dan met je knuffelen. Dat kleine schatje weet het allemaal zo donders goed! Maar wij hadden het op geen andere manier willen doen en wij staan volledig achter onze keuze over wat wij haar hebben verteld en hoe wij ermee omgaan. Opa zal altijd bij ons zijn en de mooie en liefdevolle herinneringen kan niemand van ons afpakken!

Ik zou het heel lief vinden als je een reactie achterlaat!

Comments

  1. Varenka W says

    Oh jeetje ik krijg hier tranen van in mijn ogen…
    Wat knap dat je hier ondanks al jullie verdriet zo goed mee omgaat.
    Dit is inderdaad een heel moeilijk punt, zeker gezien haar jonge leeftijd.
    Bij de betere boekhandelaren hebben enorm mooie voorlees en prenten boeken over verlies van een dierbaren.
    Misschien een idee als ze oud genoeg is, dit kan helpen bij het uitleggen van z’on gevoelige gebeurtenis.
    Lekker dicht tegen mama, papa of oma aan en je geeft haar ruimte om vragen te stellen.
    Sterke en echt je bent z’on goede lieve moeder!

    • Priscilla says

      Dat vind ik zo lief om te horen, dankjewel! Bedankt voor de tip van de boekjes. Dat is inderdaad een goed idee voor als ze straks iets ouder is.

  2. Joyce says

    Wst mooi geschreven pris. Ik krijg er tranen van in mijn ogen. Ik ben zo trots op hle je dit allemaal doet, en ook voor de lieve kleine Sofie ❀

  3. says

    Hier laat ik mijn tranen even gaan…
    Het is voor een kind net als jullie heel erg.
    Maar zo een klein kindje begrijpt inderdaad niet alles.
    Zo fijn dat jullie een boekje voor haar hadden gehad om fijne momenten voor later in te noteren.

    Xoxo

  4. says

    Verdrietig om te lezen, ik dacht laatst nog aan je en vroeg me af hoe het nu ging. Gecondoleerd. En ik vind dat jullie er echt heel mooi en liefdevol mee omgaan, weet zeker dat je haar zo mooie herinneringen kan meegeven. Wij hebben over mijn oma ook een boek gemaakt. Ik vroeg naaste familie om een stukje te schrijven met herinneringen. Heel ontroerend om te zien hoe anderen over haar dachten en het is iets dat ik nog steeds fijn vind om te lezen, ook voor m’n dochters. Zodat ze ervan weten. Kortom, ik wil maar zeggen dat zo’n naslagwerk heel waardevol is. Veel sterkte! Liefs

  5. Jessica says

    Pff, het raakt me toch elke keer als je er over schrijft. Ik vind t knap hoe jullie hier mee omgaan. Ik wens jou en je familie nog veel sterkte deze komende tijd.

    Veel liefs, Jessica

  6. Petra says

    Wat heb je ook deze keer weer een mooi verhaal geschreven over gevoel en verlies
    Heel veel sterkte voor jullie allemaal met het verwerken hiervan

  7. says

    Heel mooi geschreven. Ik was net 4 toen mijn opa overleed en mijn ouders zeiden ook dat hij nu een sterretje was boven in de lucht, gek genoeg na al die jaren is hij voor mij nog steeds het sterretje.

  8. says

    Ik vind dit zo verdrietig πŸ™ Lijkt me lastig om mee om te gaan. Maar als deze ‘manier’ voor jullie werkt is het goed toch πŸ™‚ Nogmaals heel veel sterkte, het zal nog even moeilijk blijven.. Goed dat je erover schrijft.

  9. Marloes says

    Wat heb je dit mooi beschreven Pris! Ik vind dat jullie hier geweldig goed mee om gaan. Hoe jong ze ook is, ze begrijpt een heleboel, maar lang niet alles. Die tijd komt nog wel, voor nu lossen jullie het super op <3

  10. Ali van Beek says

    lieve Priscilla

    woorden schieten hier tekort voor hoe jij dat doet , heb heel veel en diep respect voor jou hoe jij hiermee omgaat voor jullie allemaal trouwens , ook voor jou kleine meid zal later een mooie herinnering hebben over haar opa ,

    veel liefs en sterkte

Laat een reactie achter bij Mariska Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Verplichte velden zijn gemarkeerd met *