Help! Mijn kind werd een dramatische slaper.

img-20171013-wa0033

Wij mochten in onze handen knijpen wat betreft het slapen van Sofie. Het ging perfect, totdat ze 1 jaar werd. Ineens sloeg het om en veranderde ze van een makkelijke slaper in een dramatische slaper. Na ruim één jaar met dit te dealen was onze energie op en besloten wij een plan te maken. En dat plan werkte, want het kleine draakje slaapt weer als een roosje..

Al vanaf dat ze geboren was, hadden we redelijk snel een goed slaapritme te pakken. Alhoewel ik dat totaal niet nodig vind bij een pasgeboren baby, moet ik wel eerlijk toegeven dat wij dat heel fijn vonden. ’s Nachts ging ik er een keer uit voor een flesje en daarna sliepen we beide nog lekker door tot de volgende ochtend. Dit ging goed, totdat ze 1 jaar werd.

De eerste nacht zal ik nooit meer vergeten. We brachten haar zoals vrijwel altijd om 7 uur naar bed en ze sliep snel. Na een avondje tv te hebben gekeken gingen wij ook naar bed. Maar toen, rond een uur of 01:00 werd ze helemaal in paniek wakker. Zo paniekerig, dat er bijna geen mogelijkheid was om haar gerust te stellen. Een knuffel was even goed, maar het werd er niet beter op. We hebben bijna alles geprobeerd en uiteindelijk hebben we zelfs nog de huisartsenpost gebeld omdat we bang waren dat ze ergens pijn had. Tevergeefs, want de huisartsenpost nam ons eigenlijk niet heel serieus. Er waren geen aanwijzingen van pijn, koorts of iets dergelijks. Uiteindelijk hebben wij haar de gehele nacht zitten troosten, tot de volgende ochtend 7!! uur. Ja echt, toen pas kregen we haar weer rustig in slaap waarna ze na een klein uurtje weer wakker werd. Hierna is ze de hele dag wakker gebleven tot de volgende avond.

Geloof me wij kunnen veel hebben, heel veel zelfs, maar hier waren wij beiden enorm van geschrokken. Er was geen aanleiding voor de paniek en wij vroegen ons beiden af of wij iets fout hadden gedaan. De nachten erna verliepen vrijwel hetzelfde en bij het ’s nachts wakker worden bleef het niet, het naar bed brengen in de avond ging ook niet meer zonder slag of stoot. Ze wilde niet meer slapen en raakte compleet in paniek zodra wij de kamer uit liepen. We hebben alles geprobeerd. Bij haar blijven zitten tot ze slaapt, terug komen zodra ze huilt en dat herhalen, maar niets van dit werkte. Er was maar een manier om haar in slaap te krijgen, door haar staand te wiegen. Zowel als we haar naar bed brachten, als in de nacht wanneer ze weer wakker werd. Dit werkte prima en dit deden we afwisselend iedere avond en nacht. Maar na een paar maanden trok ik het niet meer. Dat kleine lieve meisje werd steeds groter en dus ook zwaarder waardoor het wiegen voor mij bijna onmogelijk werd. Want denk maar niet dat ze binnen een half uurtje sliep, soms duurde het wel 2 tot 3 uur.

Na ruim een jaar gebroken nachten en een pijnlijke rug, vonden wij dat het niet zo meer verder kon. Maar niet alleen wij, ook Sofie gaf zelf al aan dat het anders moest. Ze wilde niet meer gewiegd worden en vroeg eigenlijk altijd of wij haar op haar rug wilde kriebelen. Dat heeft ons aan het denken gezet en het denken bracht ons een plan.

Je kent haar vast wel, Jo Frost. De nanny die op tv gezinnen met ‘moeilijk opvoedbare kinderen’ weer in het gareel brengt. Ik heb er zelf helemaal niks mee en kan er ook niet naar kijken. Vaak ligt de fout namelijk bij de ouders zelf en lijkt het alsof ze een soort puppy training geven aan de kinderen. Maar dat terzijde, het bracht ons wel naar ons plan. Na wat YouTube filmpjes te hebben gekeken, vonden wij 1 tactiek wel erg goed. En die gebruikte wij, maar dan op onze eigen manier.

De eerste avond hielden wij het normale avondritueel aan. Pyjama aan, nog even lekker mee naar beneden, een melkfles drinken en daarna naar boven om samen een boekje te lezen. Na het boekje lezen doen we samen de gordijnen dicht en het licht uit en leggen we haar na een dikke kus in bed. Vervolgens is 1 van ons naast het bed gaan zitten zodat ze weet dat we in de buurt zijn, dat wij haar niet achterlaten en dat het veilig is. Dat was de eerste avond heel zwaar, want ze heeft ons flink zitten uittesten. Ze heeft haar speen en knuffel wel 40 keer uit bed gegooid en heeft van alles geprobeerd om eruit te mogen. Maar buitenom het teruggeven van haar speen en knuffel hebben we haar compleet genegeerd. En dat werkte, want na ruim 40 zware minuten gaf ze op en is ze als een blok in slaap gevallen.

De tweede avond deden wij precies hetzelfde, maar dan zat manlief een meter verder bij haar bed vandaan. Het verliep hetzelfde, maar ze gaf sneller op en sliep binnen 30 minuten.

De derde avond ging weer exact hetzelfde, alleen toen zat 1 van ons bij haar slaapkamerdeur en de vierde avond zaten we op de gang met haar slaapkamerdeur op een kier. Hoe verder we in de week kwamen, hoe beter het ging. Zo goed nu zelfs dat ze het accepteert als we haar in bed liggen en meestal slaapt ze nu binnen een kwartier. We zitten nog steeds even op de gang en zodra ze slaapt doen we haar deur zachtjes dicht. De volgende stap is natuurlijk in slaap vallen met de deur dicht, maar we merken dat ze daar nog niet helemaal aan toe is. Ze hecht waarde aan het feit dat we bij haar in de buurt zijn, dat ze ons kan zien en dat ze weet dat ze veilig is. Maar dat vinden wij niet erg, want ondanks dat we even op de gang zitten, valt ze helemaal zelf in slaap.

Ook de nachten en het doorslapen gaat nu goed. Ik heb het idee dat nu ze relaxed in slaap valt, ze ook dieper en rustiger slaapt. Ze wordt niet meer paniekerig wakker en mocht dat wel even gebeuren, dan brengen we haar een kusje en valt ze weer als een roosje in slaap.

Wat het is geweest die ene nacht, geen idee. Wat wij wel zeker weten is dat wij het slaapritueel van wiegen zelf hebben aangeleerd. Dat ze niet beter wist dan dat wij haar hielpen en haar wiegde tot ze sliep. Want oh wat vonden wij het moeilijk om haar te laten huilen. Ze had ons nodig, dicht bij haar. De eerste maanden was dit ook echt geen probleem, maar naarmate ze ouder en zwaarder werd was het zowel lichamelijk als mentaal niet meer te doen. Het afgelopen jaar met weinig nachtrust heeft er bij ons beiden flink ingehakt. Niet alleen het weinig slapen, maar ook het verdriet van Sofie vond ik erg zwaar. Zeker de eerste paar nachten waarvoor geen aanleiding was.

Ik ben zo blij dat we hebben doorgezet, maar ook zo trots op Sofie dat ze dit accepteerde. Slaap is zo belangrijk voor de ontwikkeling van een kindje. Zeker de eerste dagen kostte veel doorzettingsvermogen, maar het werkte. Ons kleine, perfecte meisje slaapt weer als een roosje.

Ik ben me ervan bewust dat niet iedereen achter deze tactiek zal staan en dat het ook niet bij ieder kindje zou werken. Maar zowel wij als Sofie waren en klaar voor en ik ben blij dat het heeft gewerkt. We hebben allemaal onze nachtrust weer terug en kunnen onze energie voor de volle 100% geven overdag. Hopelijk kan ik anderen iets meegeven met mijn verhaal.

Ik zou het heel lief vinden als je een reactie achterlaat!

Comments

  1. Mèlanie says

    Heb ook over deze methode gelezen alleen zag ik het niet zitten om het op deze methode te doen. Bij ons sliep Liam snachts bij ons in bed, daar waren wij zo klaar mee dat we uiteindelijk naar de osteopaat zijn gegaan. Vaak is er meer aan de hand met die kindjes, na 4 behandelingen en oefeningen voor thuis, hebben we een heerlijk slapend kind. Gelukkig werkt voor elk kind en elke ouder weer wat anders 🙂

    • Samantha says

      Hoi! Mag ik vragen wat ze bij de osteopaat gedaan hebben? Onze dochter van 3,5 Komt snachts naar onze kamer en kruipt dan bij ons in bed. Heb natuurlijk graag dat ze snachts een x goed doorslaat maar dit gaat nu al een jaar zo.

  2. says

    Wat heerlijk dat het heeft gewerkt zeg! Ik vind het goed dat jullie er zo over hebben nagedacht, een aanpak hebben gekozen en die zo hebben doorgevoerd. Goed gedaan!

  3. says

    Wat fijn dat het werk! Het niet slapen van je kind is voor veel ouders een groot probleem met veel impact op het hele leven. Ik wens jullie nog heel veel uurtjes nachtrust

  4. says

    Die methode had ik ook ooit gedaan. Het is goed gelukt maar wij vinden het niet erg om samen met ons te slapen in een bed. Heerlijk vinden wij en wij genieten voordat hij niet meer wilt.

  5. says

    Fijn dat het werkt. Ik weet hoe vermoeiend het kan zijn. Wij hadden ook een aantal maand een peuter die 3x per nacht uit bed kwam. Periode is dan wel wat korter. Maar ik weet hoe frustrerend het is.

  6. says

    Wat goed dat jullie een manier gevonden hebben om haar te doen slapen. Ik ben blij dat onze baby eindelijk wat begint door te slapen want die gebroken nachten beginnen ook door te wegen

  7. says

    Dat is het dus: ieder kindje is anders en bij ieder kind is een andere aanpak nodig. Voor sommige ouders lijkt dit dan niet ‘de juiste’ methode maar als het voor jullie werkt, dat is natuurlijk het belangrijkste!

  8. says

    Ik zou het er zelf ook lastig van worden, omdat je heel wat slaap moet opofferen, maar kan me inbeelden dat het voor je kind ook ambetant is niet goed te kunnen slapen! Fijn dat je een oplossing hebt gevonden!

  9. says

    Mijn dochtertje van bijna 4 heeft soms onrustige nachten. Ze slaapt dan slecht, ze schrikt wakker en is dan bang van dingen in haar kamer. Meestal slaapt ze dan bij ons.

  10. says

    Hier valt ze nu rustig in slaap maar word midden in de nacht wakker en maakt dan altijd grote zus wakker. Dat is heel frustrerend want die moet naar school. Hopelijk slaapt ook zij snel door. Jo Frost is mijn held

  11. Maartje says

    Gek is dat hoe het in eens kan omslaan. Kim van Alboe haar dochter had ook opeens slaapproblemen misschien wel rond dezelfde leeftijd misschien is het wel een groeispurtje ofso. Gelukkig hebben jullie iets gevonden wat werkt! Misschien kun je als ze eraan toe is het stickersysteem toepassen. Elke avond dat de deur dicht is en ze heeft geslapen een sticker plakken en bij 20 stickers gaan jullie iets leuks doen bijv. Dat werkt bij m’n neefjes top!

Laat een reactie achter bij Leonie Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Verplichte velden zijn gemarkeerd met *