Wanneer je samen met je partner een droom hebt om papa en mama te worden, sta je er niet snel bij stil dat dit wel eens allemaal anders zou kunnen lopen. Wij verloren in een korte tijd 2 kindjes en hoe gelukkig we nu ook zijn met onze prachtige dochter, het blijft ons achtervolgen. December 2014 gooide ik mijn boekje open en schreef ik alles van mij af. Maar hoe gaat het nu met mij, heb ik het al een plekje kunnen geven?
2014 was een naar jaar en het liefst kijk ik er ook niet meer op terug. Eind 2014 schreef ik alle pijn van mij af, om vervolgens met vol goede moed het nieuwe jaar in te gaan. Vergeleken met 2014, was 2015 het mooiste jaar waarin onze prachtige dochter Sofie Nora werd geboren. Toch achtervolgt dat nare jaar mij en stel ik mezelf nog vaak de vraag hoe je zoiets een plekje kan geven.
Onze relatie
Voor veel relaties zou zo een heftige gebeurtenis een grote impact hebben. Bij ons was dit ook het geval, maar wij zijn er 2 keer zo sterk uitgekomen. Wij zagen emoties en gevoelens van elkaar die we nog niet kende, maar ook leerden wij elkaar een stuk beter kennen. Ik weet nu zeker dat Sicco er altijd voor mij zal zijn, in goede en slechte tijden, door dik en dun. En dat geldt natuurlijk ook andersom. Overigens mag ik hiermee in mijn handen knijpen, want ik hoor genoeg horror verhalen waarbij relaties hierdoor juist op de klippen lopen.
De omgeving
In heftige tijden leer je je echte vrienden kennen, maar kom je er ook zeker achter wie er altijd voor je klaar zullen staan. Niet alleen vrienden, maar ook familie. Ik ben geschrokken, want er bleef een klein handje vrienden en familie over die er echt voor ons waren. Zo kregen wij vele reacties met; ‘zie het maar zo, het kindje was niet gezond en de natuur stoot het af’ en ‘het was nog niets, maak je niet druk’. Dat de natuur het afstoot omdat het kindje wellicht niet gezond is, is helemaal waar. Echter sta je er niet op te wachten dat dit wordt gezegd en vervolgens je gevoelens worden weggedrukt onder de tafel alsof er nooit iets is gebeurd. De reactie ‘het was nog niets’ heeft mij nog meer pijn gedaan. Want het was wel degelijk iets, onze kindjes groeide in mijn buik. Iets wat wij samen gecreëerd hadden en er nu niet meer was. Ik heb dit wel een plekje kunnen geven en geaccepteerd dat niet iedereen voor ons klaar stond. Ik weet precies bij wie ik nu wel en niet kan aankloppen in tijden van nood. En dat kleine handje met mensen die er wel voor ons waren dank ik dan ook zeer.
Heeft deze gebeurtenis impact op de liefde voor Sofie?
Sinds het moment dat Sofie bij ons is, is er een gevoel omhoog gekomen dat ik nog niet kende. Ik wist niet dat ik zoveel van haar kon houden vanaf het eerste moment dat ik haar zag. Alsof ze er altijd is geweest, het voelde meteen goed en alsof wij compleet waren. Maar het beangstigde mij ook. Het heeft mij nog banger en onzekerder gemaakt en hoe goed ik ook voor haar zorg ben ik tot op de dag van vandaag bang dat haar iets overkomt. Ik kan haar niet loslaten, niet delen en doe dan ook het liefst alles zelf. Ik moet me continu verdedigen waarom ik bepaalde dingen doe, zeg of denk tegenover anderen en dat is moeilijk. Want dat gevoel wat ik draag, deelt niemand behalve Sicco met mij. Gelukkig ben ik hierdoor wel een stuk sterker in mijn schoenen gaan staan, want een jaar geleden durfde ik niet goed nee te zeggen en nu doe ik niets meer tegen mijn wil in. Of het impact heeft op Sofie, absoluut niet. Sofie krijgt zoveel liefde, vertrouwen en warmte dat ik er soms van op kijk dat er zoveel liefde in mij zit, haha.
En nu?
Als ik heel eerlijk moet zijn, dan denk ik dat ik het een plekje heb kunnen geven. Ik denk er nog dagelijks aan, maar het beïnvloedt niet meer mijn leven. We praten er nog regelmatig over, denken aan ze en halen herinneringen op van die tijd. En met een traan op mijn gezicht, bedenk ik me nu dat ik super trots ben dat ik mijn twee engeltjes heb mogen dragen, ook al was het veel te kort. Vergeten doe ik het nooit, maar ik weet er wel mee om te gaan en stapje voor stapje begin ik er vrede mee te hebben. Sofie is onze kracht en maakt ons gelukkig. Ik ben blij met mijn gezin en soms kijk ik nog even naar die twee sterretjes aan de hemel, want zij horen ook bij ons!
Ik zou het heel lief vinden als je een reactie achterlaat!
Lees ook: Ik verloor 2 kindjes en het vervolg.
Kim says
Wat een sterke meid ben jij. Mensen kunnen soms zo harteloos zijn. Het is jouw kindje wat andere daar ook van mogen vinden. Je pijn kan alleen jij voelen en niemand anders.
Heel veel liefs
Kim
Tineke says
Ik wist dit helemaal niet! Wat verdrietig dat jullie dit twee keer hebben moeten meemaken. Ik weet nog wel dat ik ook heel bang ben geweest om een miskraam te krijgen. Ik ben erg blij voor je dat Sicco jou altijd heeft gesteund.
Liefs
Lonneke says
Ik vind het zo knap dat je er openlijk over praat en met ons deelt. Ik vond de laatste zwangerschap voor jullie ook echt heel spannend, gelukkig hebben jullie nu een prachtige dochter.
Mariëlle says
Mensen kunnen om de moeilijkste dingen, de makkelijkste opmerkingen maken… En dan denken ze er niet aan dat jij en je man er wel heel erg mee zitten. Gelukkig heeft het jullie als stel (en gezinnetje nu) sterker gemaakt, dat is dan nog het ‘positieve’. Ik vind jullie en prachtig stel en nu dus ook gezin. Je zult altijd er aan blijven denken, maar hopelijk maakt jullie kindje het toch ietsje pietsje makkelijker!
Brittany says
Prachtig geschreven meis. Ik ben blij dat je het ergens wel een plekje heb kunnen geven. Natuurlijk ga je er nog over nadenken, dat is logisch, maar het beinvloed je leven gelukkig niet meer. Je hebt een prachtige dochter gekregen waar jullie echt trots op mogen zijn! <3
liefs,
Denise says
Dit lijkt me echt heel heftig om mee te maken. Miskramen komen helaas veel vaker voor dan je zou denken en dat is verschrikkelijk. Ik ben zelf nog nooit zwanger geweest maar ik kan me voorstellen dat op het moment dat je weet dat er een kindje in je groeit, je al onvoorwaardelijk van dat kindje houdt. En dat tot 2 keer toe kwijt raken lijkt me onwijs zwaar. Wel mooi om te lezen dat het jullie relatie niet ten nadele heeft beïnvloed. Maar ook pijnlijk dat jullie zoveel mensen kwijt zijn geraakt. Jullie zijn onwijs sterk en Sofie had zich geen betere ouders kunnen wensen. <3
Manon says
Dit lijkt me zo erg om mee te maken. Ik wist dat je dit hebt gehad en had er toen eens met mijn moeder over gehad, ze zei toen ook dat ze 1 miskraam heeft gehad. Ik vind het knap dat je er zo open over praat en ook super fijn dat jullie er alleen maar sterker zijn uitgekomen. Dat laat toch maar mooi zien dat jullie echt bij elkaar horen. Gelukkig heb je nu een prachtig kindje, een mooie dochter. Geniet van elkaar <3
Nina Simplynspecial says
Een miskraam moet een ontzettend heftige gebeurtenis zijn. Zeker als het 2 keer gebeurd. Kan me goed voorstellen dat zoiets je nog lang achtervolgt. Ik ben heel blij voor jullie dat jullie uiteindelijk toch papa en mama mochten worden. Knap dat je dit (weer) deelt. Ik denk niet dat iedereen begrijpt hoe zoiets moet voelen.
Natalie says
Wat heb je dit mooi geschreven! Dit is zo heftig om mee te maken! Ik ben zelf nog nooit zwanger geweest, maar weet wel wat het met je doet! Mijn moeder heeft zelf 6 miskramen gehad en kreeg precies dezelfde reacties als wat jij kreeg, ach je bent nog zo jong komt vanzelf wel goed, tja dit is moeder natuur, het kindje zou toch gehandicapt zijn geweest.. Net alsof je op zulke reacties zit te wachten wanneer je zoiets heftigs hebt meegemaakt! Gelukkig heb jij een lieve man die je steunt en steunen jullie elkaar! Jullie hebben een prachtig meisje en geniet daar van! xxx
alexa says
wauw knap en heel stoer dat je dit deelt en wat ga je er goed mee om en ik denk dat we allemaal begrijpen dat het allemaal heel zwaar en moeilijk is!
Anita says
Wat onwijs herkenbaar allemaal. Ik zit er momenteel middenin en heb twee weken geleden mijn tweede miskraam gehad. De opmerkingen die je noemt zijn zo kwetsend inderdaad, moeilijk is het al en mensen in je omgeving hoeven het niet nog erger te maken. Ik hoop dat het ons ook gegund gaat zijn! Fijn dat de scherpe randen er inmiddels vanaf zijn!