Persoonlijk – ik verloor 2 kindjes

Er zullen ongetwijfeld een hoop meiden zijn die dit niet willen lezen, dat begrijp ik. Mijn verhaal is niet leuk maar ik heb zo sterk het gevoel dat ik dit van mij af moet schrijven. Mocht je het wel willen lezen raad ik je aan er een zakdoek bij te pakken en ik hoop dat er meiden zullen zijn die me hier in steunen.


Mijn eerste zwangerschap.
Mijn man en ik hebben altijd gezegd dat we voor elkaar gemaakt zijn en besloten om op jonge leeftijd te trouwen. Samen spraken we af dat wanneer we getrouwd zouden zijn, ik zou stoppen met de pil. De aller eerste keer raakte ik binnen 2 maanden zwanger. We konden onze geluk niet op. Maar toch had ik sterk het gevoel al vanaf dag 1 dat er iets niet klopte. Echter klopte bij 6 weken al een mooi hartje en alles leek erop dat het goed was. Mijn omgeving zei dat ik moest vertrouwen op mijn lichaam en het kleintje. Toch kon ik dit niet, het voelde nog steeds niet goed. Na lang zeuren bij de verloskundige om een extra echo kreeg ik die eindelijk. En mijn voorgevoel had gelijk, het kindje groeide al een week niet meer en het hartje was gestopt met kloppen. Ons kindje was overleden met 9 weken. Ik heb gekozen voor een curettage omdat ik het lichamelijk niet aan kon.

Het zwanger worden na de miskraam.
Na de miskraam bleef maanden lang mijn menstruatie weg. Ik ging voor controle naar de gynaecoloog en kreeg wat onderzoeken. Hieruit kwam de conclusie dat ik PCOS heb. Dit kwam aan als een hele harde klap. PCOS houd bij mij in dat mijn lichaam geen natuurlijke ei sprong aan maakt en als je geen ei sprong hebt kun je ook niet zwanger worden.

Maar je bent de eerste keer toch gewoon normaal zwanger geworden?
Hier keek ik inderdaad van op, maar dit was puur toeval. Waarschijnlijk heb ik 1 keer in het jaar een natuurlijke eisprong en was dit net raak.

Het zwanger worden met PCOS.
Als je PCOS hebt betekend het niet dat je nooit meer zwanger kunt worden. Er zijn talloze manier om toch je ei sprong te krijgen. Ik begon met hormoon pillen, deze stimuleren je ei sprong. Ik begon met de laagste dosis maar deze werkte echter niet en ging een stap hoger. Ik kan je vertellen dat de hormoon pillen erg zwaar zijn. Ik veranderde heel erg qua innerlijk, ik ben altijd al emotioneel maar ik kon om alles huilen. Ik sliep slecht, kon een enorm kreng zijn en dan vooral tegen mijn moeder en man ( sorry ). Ze zeggen gelukkig altijd dat je je gevoelens afreageert op de mensen van wie je het meeste houd en in dit geval klopt dat wel. Maar ik veranderde niet alleen qua innerlijk, ik ben ook enorm veel aangekomen. Dit was รจรจn van de dingen waarmee ik de meeste moeite had. Maar ik nam alles voor lief want mijn kinderwens is enorm groot.

De tweede zwangerschap.
En dan, na 4 maanden de hormoonpillen te slikken had ik een positieve zwangerschapstest. Om precies te zijn was dit op 16 November op de verjaardag van mijn man. Ons geluk kon niet op en we konden het niet geloven, het moest gewoon zo zijn. Maar ook hier kwam mijn sterke moedersinstinct weer naar voren. Het voelde weer niet goed. Ik kreeg met 5 weken al een vroege echo omdat ik veel last had van buikpijn en rugpijn. De gynaecoloog vermoedde dat ik een buitenbaarmoederlijke zwangerschap had en ben dezelfde dag nog met spoed geopereerd. Toen ik wakker werd na de operatie kreeg ik de woorden, het zat niet buitenbaarmoederlijk maar waar het wel zit is de grote vraag. Ik heb nog 4 dagen in het ziekenhuis gelegen tot de gynaecologen er achter kwamen dat het baby’tje wel op de goede plek in mijn buik zat. Dit was een enorme klap en het heeft zeker 2 weken geduurd voordat ik dat besefte.

Iedere week een echo en controle.
Ik moest iedere week naar het ziekenhuis, soms wel 2 keer om te kijken hoe het groeide. Het kleintje was enorm sterk en tot onze verbazing groeide het en klopte er een hartje. Maar toch voelde het voor mij niet goed en niemand kon mij gerust stellen. Het voelde voor mij iedere week alsof er iets slechts werd uitgesteld.

En dan gaat het weer mis..
En dan, mijn voorgevoel had weer gelijk. Ik begon erg te bloeden en had enorme buikkrampen. Ik mocht komen voor een echo en we zagen het meteen. De gynaecoloog hoefde niets te zeggen. Het kleintje was ten opzichte van de week daarvoor niet meer gegroeid en ook het hartje klopte niet meer. Weer stortte mijn wereld in. Ik ben meteen dezelfde dag weer gecuretteerd, gelukkig hoefde ik hier niet om te zeuren ( ze doen soms nogal moeilijk ). Maar ook de gynaecoloog zag gelukkig meteen in dat het bijna kerst is.

Het samen verwerken.
Het is enorm moeilijk om dit te verwerken, zeker voor een man. Een man is per definitie al geen prater en laat niet snel zijn emotie zien. Ik ken mijn man door en door en weet precies wat er door hem heen gaat. Ook hij is zijn 2 kindjes verloren maar ervaart het wel op een andere manier. Hij weet natuurlijk niet hoe het bij mij van binnen heeft gevoeld en dat snap ik heel goed. We proberen te praten en er voor elkaar te zijn en ik ben blij dat hij mij door dik en dun steunt. Verder is het een kwestie van tijd, heel veel tijd. Ik ben van plan een tattoo te gaan zetten als aandenken, ik vind dat ze beiden hier recht op hebben.

Lieve maar ook nare reacties.
We krijgen enorm veel lieve berichten, ook via Instagram en Facebook van volgers. De steun en het verdriet die andere met mij delen helpen mij heel erg. Helaas krijgen we ook nare reacties.
Zo hoor ik wel eens, gelukkig ben je nog jong. Ja, inderdaad ik ben nog jong ( 22 jaar ) maar dit betekend niet dat het minder erg is als bij iemand van 30. Ik heb nog genoeg jaren om een kindje te kunnen krijgen maar ik wil het niet als ik pas 30 ben maar nu. Ook hoor ik wel eens, het was nog niets. En hierbij kan ik stuiteren, het was niets ? Het was wel degelijk iets, moet jij is opzoeken wat een kindje is bij 9 weken. Er is al leven want het hartje klopt.

Verder…
Ik kijk enorm op tegen de feestdagen en de jaarwisseling. Maar ik hoop dat 2015 ons jaar gaat worden en dat ik over een jaar mijn bevallingsverhaal kan schrijven. Gelukkig worden we goed begeleid door het ziekenhuis en ik hoop dat wij snel ons geluk kunnen vinden.

Comments

  1. says

    Lieve lieve Priscilla en lieve man van Priscilla….geen woorden voor dit vreselijke verlies! Zoveel verdriet en gemixte emoties in zo’n korte tijd…ik kan alleen maar zeggen dat ik jullie heeeel maar dan ook heeeeel veel liefde en kracht toewens de komende periode. Geef het tijd moppie het waren toch 2 tikkende hartjes…een tatoeage is misschien wel een mooi idee. Maar weet…je draagt ze in je hart ongeacht tatoeage of niet!!! Heel veel liefs en dikke knuffels voor jou en je man! Xxxx

  2. says

    Wat moet ik zeggen er zijn geen woorden voor. Het ergste wat een vrouw kan overkomen is een kindje verliezen in jouw geval 2, ik weet dit eigen ervaring. Ik wens jouw en je man zoveel kracht en liefde toe. En ik heb gisteren heel veel aan je gedacht. Goed dat je het deelt van dat helpt blijven praten wat de reacties soms ook zijn. Liefs

  3. says

    Lieve pris, ik snap enorm dat je bang bent voor nare reacties, de “je bent nog zo jong” nee gewoon niet! Het is even erg voor jou dan een ouder iemand! Je bent echt prachtig en met je man ga je er zeker uitkomen! 2014 was gewoon niet het perfecte jaar. Ik zie jullie beide echt als perfecte ouders voor me, probeer vol te houden want dit is jullie echt gegunt.. Het afschrijven is al een deel van het verwerkingsproces. Het komt echt goed, ik heb er alle vertrouwen in!

  4. Esther says

    Ik vind het zo erg voor je! Dit is nu een heel geworden van je leven, gelukkig hebben jullie veel hoop want dat maakt het krachtig! Ik denk de hele tijd aan je schat! Heel veel liefs!

  5. says

    Heel veel sterkte lieve Priscilla ๐Ÿ™‚ Hopelijk is het wat gelukt om het af te schrijven <3 Mocht je nog een luisterend oor nodig hebben, of een schouder, je weet me te vinden, al kennen we elkaar niet ๐Ÿ™‚

  6. says

    Woorden schieten tekort. Dit is zo oneerlijk… Neem de tijd en de rust om het een plekje te geven, maar geef de moed niet op! Lieve Priscilla, ik denk aan jullie! Dikke knuffel, Marielle (liefsmariel)

  7. says

    Jeetje wat een heftig verhaal. Dit gaat je niet in de koude kleren zitten. Ik kan me er nog helemaal niks bij voorstellen, maar ik wens je wel veel sterkte toe. Hopelijk biedt de toekomst geluk.Sterkte!

  8. says

    Wat enorm heftig. mijn eerste kindje ben ik ook verloren, het is en blijf mijn eerste. Ik snap dat je tegen op ziet met de feestdagen, wens je dan Veel sterkte. Familie is op zo’n moment erg belangrijk, daar heb ik veel steun bij gehad. En voor een man is het idd heel anders, wij maken het lichamelijk en geestelijk mee. Sterkte meis

  9. Christy van der Leeden says

    Jeetje wat een heftig verhaal!! Heel erg veel sterkte en ik vind het super dapper van je dat je dit zo neer durft te zetten. Ik wens jou en je man echt heel erg veel sterkte toe, en ik weet zeker dat 2015 een beter jaar voor jou gaat worden! En vergeet niet, in welke omstandigheden dan ook, houdt je altijd sterk! Liefs <3

  10. says

    Lieve lieve Priscilla,
    Ik ken je niet persoonlijk en ik ben ook nog wat jonger maar wat een vreselijk verhaal. Ik volg je al langere tijd via instagram en ik zat bij het eerste kindje al te huilen toen ik het las. Wat vreselijk dat dit moet gebeuren! Dit verdienen jij en je man helemaal niet!! Ik hoop dat jullie veel steun halen uit lieve berichtjes, familie en vrienden!
    Dikke kus en ik denk aan jullie❤

  11. says

    Wat een heftig verhaal vind het goed dat je het deelt omdat mensen er niet stil bij staat dat je dit kan hebben en hoe zwaar het is zeker als je nog maar (22) bent! Daarnaast is het voor jou enorm vervelend maar ergens is het beter dat je het nu weet dan wanneer je erachter komt als je eind 20 bent. Althans zo zie ik het. Gelukkig kan je het samen met je vriend verwerken en die nare reacties moet je gewoon achter je laten. Daar ga je je niet beter van voelen! Dat mensen zo harteloos kunnen zijn en zo kunnen reageren.. ๐Ÿ™ Veel sterkte en voor jou wens ik meer geluk in 2015!

  12. says

    wat een heftig verhaal
    ik kreeg tranen in mijn ogen
    ik hoop dat 2015 voor jullie een beter jaar wordt.
    en dat je inderdaad over je bevallingsverhaal kan schrijven/vertellen.
    sterkte ❤️

  13. youssra says

    Ik heb hier echt geen woorden voor! Wat een heftig verhaal.. ik stond net tranen in me ogen terwijl ik het las. Heel veel sterkte en ik wens jullie een prachtig 2015 dit wordt vast en zeker jullie jaar!

  14. says

    Lieverd, ten eerste, iedereen die een rotreactoe geeft, laat het links liggen! Want je daar druk over maken is zonde van je energie! Blijf vooral praten met elkaar, want dat is zoo belangrijk! Ik hoop met heel mijn hart dat het je de volgende keer wel gegund is, dat jullie samen een kindje kunnen krijgen. Een supermooi idee trouwens, een tattoo! Heel veel sterkte tijdens deze dagen, probeer toch een beetje te genieten ♡♡

  15. says

    Wie hier een rotreactie op geeft, heeft geen hart. Het is erg dat je twee kindjes bent verloren, maar geef de moed niet op meid, er zal wel een prachtig kindje op je wachten ๐Ÿ™‚ ! x

  16. Anonymous says

    Wauw, dapper dat je je verhaal deelt.
    Ik hoop echt dat 2015 een mooier jaar voor jullie gaat worden. Dat verdienen jullie!
    Heel erg veel sterkte!

    Heeel veel liefs!

  17. says

    Wat een heftig verhaal, goed dat je het hebt geschreven. Ik hoop dat het snel beter met jullie gaat en dat de volgende poging wel helemaal goed verloopt. Heel veel sterkte samen en geluk voor in de toekomst <3

  18. says

    Ik vind het zo erg voor je meid 😞 neem vooral de tijd met je man om dit goed te verwerken en trek je niets aan van de nare reacties. Ik kan me inbeelden dat dat niet makkelijk is, maar nare reacties helpen je natuurlijk niet vooruit ๐Ÿ™ ik hoop dat jullie kinderwens snel uitkomt en ik duim voor jullie! Jullie verdienen dit allemaal niet ๐Ÿ™ jullie verdienen een mooie zwangerschap zonder zorgen met een mooi en gezind kindje als resultaat! Veel sterkte nog meid! 😘

  19. says

    Mooi verwoord lieverd. Ik vind het zo moeilijk om hier positieve woorden neer te zetten. Ik ben blij dat meer mensen nu kunnen lezen hoe veel impact zoiets heeft. Hopelijk verdwijnen de vooroordelen zo langzaam uit onze grote, boze wereld. Hopelijk kunnen jij en Sicco alles een plekje geven samen; en laat je daarin ook niet opjagen. Dit is iets wat heel veel tijd nodig heeft; en weet dat ik die heeeele lange tijd, altijd voor je klaarsta! Xoxo

  20. Daisy says

    Heey meis,

    Wat een ongeloofelijk verhaal en ik vind het echt erg voor jullie! Ik weet wat je door maakt want ik heb zelf pcos en ik herken het van dat veranderen en dat je gewoon zwanger wilt worden maar het niet lukt….

    Ik hoop wel dat 2015 jullie jaar wordt en heel veel sterkte!!

    Liefs daisy

  21. says

    Ik heb alles aandachtig gelezen, ik vind het zo erg voor jullie allebei. Ja ik weet het ik ben nog maar 14, maar toch begrijp ik het allemaal! Ik vind het knap van je dat je dit schrijft en ook nog eens online zet. Die negatieve reacties moet je negeren, ik weet dat die reacties je alsnog pijn doen, maar je moet gewoon proberen er niet aan te denken. Denk maar aan al die lieve en positieve reacties ❤ Dat zijn mensen die jullie steunen en zelfs al ken je sommige mensen (zoals ik) niet in het echt, wij willen jullie toch steunen! Ik wens jullie heel veel sterkte! Hopelijk hebben jullie in de toekomst wel geluk, dat verdienen jullie na zo’n nare tijd!💗
    Héél veel sterkte en liefs , Luciënne (voor het geval je het niet weet @fashionblogue_)❤

  22. says

    Met kippenvel lees ik je verhaal. Boos wordend dat je nog negatieve reacties krijgt ook… te bizar voor woorden. Wat een nare gebeurtenis. Neem de tijd om dit te verwerken. Ik duim met je mee dat het volgende verhaal een mooi bevallingsverhaal wordt. Heel veel sterkte en ik hoop dat jullie deze gebeurtenis samen een plekje kunnen geven. Ook al kennen we elkaar niet, ik denk aan je. Sterkte sterke vrouw. XoXo Olivia

  23. says

    Ik vind het heel sterk en moedig dat je dit verhaal op je blog post! Dit is echt vreselijk om mee te maken! Maar hou moed! 2015 wordt zeker jullie jaar! Als het helpt: mijn beste vriendin heeft ook PCOS en heeft ook een hormonenkuur moeten doorlopen (wat inderdaad niet makkelijk is)! Ze heeft ondertussen ook een miskraam gehad, maar is nu wel zwanger en is uitgerekend voor eind maart. Zo zie je maar dat je zeker de moed niet moet opgeven! Want als je kinderwens zo groot is, geloof ik er zeker in dat het goed komt! Ik hoop echt dat je kinderwens het komende jaar in vervulling zal gaan! Heel veel sterkte aan jou en je partner!

  24. says

    Aaaaah lieverd toch, wat een onwijs heftig verhaal ๐Ÿ™ Ik had het je zo onwijs gegund <3 Ik wens jullie heeeel veel sterkte! Soms is het zo oneerlijk in het leven! Ik hoop uit de grond van mijn hart dat jij en je man in de toekomstl alsnog een mooie en gezonde baby in je armen kunnen sluiten!

  25. says

    Jeetje toch, wat heftig allemaal… Ik kan me niet bedenken wat er allemaal wel niet in jullie omgaat, zoiets iets pijnlijks… dikke knuffel van mij in ieder geval! Erg knap dat jullie het toch blijven volhouden, Ik hoop enorm dat jullie snel een klein gezond wondertje kunnen verwelkomen

    xxx

  26. says

    Heel veel sterkte wijffie. Dat je dit verhaal al zo snel heb kunnen opschrijven bewijst hoe sterk je bent. Ik hoop dat in 2015 een kleine wacht voor jullie. Veel sterkte xx Chantal/Beautybijbel

  27. says

    Wat een verhaal.ik heb veel respect voor je en vind je moedig en sterk dat je je verhaal opschrijft.ik herken je verhaal omdat mijn moeder er heel lang (10 jaar incl vele miskramen) erover heeft gedaan om mij te krijgen (ik hoop niet dat je dit verkeerd oppakt;ik probeer juist te zeggen dat het toch gelukt is) en ik heb zelf ook in de medische mallemolen gezeten maar ben nu 30 en moeder van 2 kindjes.houd hoop,echt het zal jou ook gegunt zijn!!!veel sterkte en een dikke knuffel!

  28. says

    Wat heb je dat goed opgeschreven. Leeftijd vind ik echt zo’n onzin. Als je een kinderwens hebt, dan maakt de leeftijd niet uit. Zo zie je maar; zwanger worden is moeilijk, zwanger blijven ook en dan vervolgens hopen op een gezond kindje. Het is allemaal niet zo vanzelfsprekend…

  29. says

    Ik zag het al op Instagram voorbij komen. Wat heftig! Lijkt me super zwaar voor jou en je man. Heel veel sterkte! En ik hoop dat het in 2015 wel goed gaat komen. Dat hebben jullie dik verdiend! Nogmaals sterkte! XX

  30. says

    Wat goed van je dat je dit hebt opgeschreven. Daar zijn vast veel andere vrouwen mee gebaad. Ik wens jou en je man heel veel sterkte. Ik hoop dat je toch een beetje van de feestdagen zult kunnen genieten en ik hoop ook dat 2015 voor jullie een jaar wordt waarin een zwangerschap mag blijven en je uiteindelijk een pracht kind in jullie armen mag sluiten.

  31. says

    Jeetje, ik kan me voorstellen dat het niet in je koude kleren gaat zitten, ook die opmerkingen. Want hoe goed mensen het ook bedoelen, ze snappen soms niet hoe veel pijn het kan doen. Hopelijk komt jullie wens uit!

  32. says

    Wow , dit is al de derde blogger die ik volg met pcos , ik vind je verhaal heel zielig en hoop dat 2015 het jaar van jou en je man worden ๐Ÿ™‚ . Op het yt kanaal de theemutsen heeft darcy ook een soortgelijk gebeurtenis meegemaakt ,misschien helpt het als je het zou zien

    Groetjes

  33. says

    Och jeetje meis. Ik leef enorm met je mee. Ik heb zelf 1 miskraam gehad met 6 weken en daarna is het wel goed gegaan. Ik ben zelf 26 jaar, getrouwd, geadopteerd en weet daarom hoe moeilijk het is om geen kinderen te kunnen krijgen. Mijn ouders waren 19 en 21 jaar toen ze getrouwd waren en kinderen wilden. uiteindelijk waren ze 34 en 36 toen ze mij kregen vanuit Brazilië. Jij kan misschien zelf wel kinderen krijgen maar via een omweg. En ondanks je “jonge” leeftijd is het heel naar dat dit moet mee maken. Ik snap daarom ook niet de reacties dat mensen tegen je zeggen: ach, je bent nog jong! Kinderen krijgen is niet zomaar iets. En dat zegt niks over je leeftijd! Ik heb enorm veel respect voor je! En ik wens je daarom ook een goed 2015.

    • says

      Ik vind het zo verschrikkelijk dat juist de mensen bij wie de kinderwens zo groot is zelf geen kinderen kunnen krijgen. Heel fijn dat je ouders jou alle liefde hebben kunnen geven, dat vind ik zo mooi. Gelukkig is bij mij bewezen dat ik zwanger kan worden alleen helaas niet zomaar, ik moet er lichamelijk veel voor over hebben. Heel erg bedankt voor je lieve bericht X

  34. says

    Wat heb je dit mooi geschreven, en je gevoelens eens neerpennen kan enorm deugd doen. Ik heb mijn jongste zoontje op 5 weken bijna verloren door een stom ongeval (uit zijn relax gesukkelt) met een hersenbloeding tot gevolg, nog steeds iedere dag spookt het door mijn hoofd ondanks dat ie nu 2,5 jaar is. Het neerschrijven heeft me ook wel geholpen. Ik wens jouw in 2015 een liefdevol jaar met jouw liefste wens.

  35. says

    Lieve Priscilla, ik ben een stille lezer op je blog maar ik wil nu toch even reageren. Wat ongelofelijk heftig dit voor jullie.. Ik leef ontzettend mee met jullie, ook al ken ik jullie niet echt. Wat belachelijk om te zeggen van die mensen dat je nog zo jong bent en dat het nog niks is.. Het is jullie grote droom en als je een kindje, of zelfs 2, ookal is ‘ het nog maar in de buik’ bent verloren, is dat heel erg. Ik hoop dat het jullie lukt om goed te verwerken. En dat 2015 jullie jaar is en dat je over een jaar met een wolk van een baby op je schoot zit. Veel liefs!

  36. says

    Wauw wat verschrikkelijk zeg ๐Ÿ™ Echt heel veel sterkte…
    Ik hoop echt heel erg voor jullie dat 2015 jullie jaar gaat zijn!!
    *virtuele knuffel*

    ps: ik hou normaal echt niet van lappen tekst, maar het las zo weg!

    • says

      Dankjewel meis! Ik moest even hard op lachen door je extra reactie, ik ben blij dat je het zegt. ik twijfelde enorm of het niet te lang was want ik typte zo het verhaal weg en voor ik het wist stond het er! X

  37. says

    Ik vind het zo erg dat het weer is misgelopen. Can’t imagine how it feels… Ik hoop dat je de moed niet opgeeft en dat je steun vindt bij je man en familie. En hopelijk derde keer goede keer. Keep the faith!

  38. says

    Wat een onwijs heftig verhaal!
    Dat mensen zeggen dat het nog niets was.. Pff.. Sorry maar daar kan ik niet tegen!! Ik ben zelf nog een kind dus heb geen idee hoe het voelt om een baby in je buik te hebben maar ik weet gewoon dat je al van het kind houd als het in je buik zit en je er dan al een sterke band mee hebt hoe dan ook.. Trek je er maar zo min mogelijk van aan priscilla! Heel fijn dat je zo’n steun hebt aan je man en ik wens je hele fijne kerstdagen toe samen en hopelijk word 2015 een heel mooi jaar💞 liefs x

  39. says

    met een verkrompen buik dit stuk gelezen, veel erge dingen gelezen en al meegemaakt in mijn leven ook maar wauw .. je bent knap en stoer om dit te delen meid.. en wat ontzettend heftig! Ik ken ook iemand die ook twee kindjes in twee jaar is verloren net na de zwangerschap.. hoe je het kindje ook verliest het blijft iedere keer weer een enorme klap. Dat mensen zoiets durven te zeggen met je bent jong.. jong of oud je verliest je eigen vlees en bloed.. wat gecreëerd is door liefde! Veel sterkte meid!

  40. says

    Als eerst wil ik even zeggen wat een mooi mens je bent en dat ik het zo mooi vind dat je zit opschrijft en ook deelt, juist omdat er mensen naar kunnen reageren vind ik het mooi dat je dit deelt en omdat het heel gevoelig is. Ik hoop en gun je een heel mooi 2015. Ik hoop dat ondanks alles je kerst mooi kunt vieren met je man en de rest van de familie en vrienden je verdient het namelijk om te genieten met in je hart deze twee mooie kinderen! Liefs

  41. says

    Wat verschrikkelijk pijnlijk moet dit voor jullie zijn. Het lijkt me vreselijk om dit te moeten ondergaan, wanneer je zo graag wil en het kindje zo welkom is. Ik gun het jullie van harte en hoop dat jullie strijd uiteindelijk een kindje op zal leveren.
    Sterkte!

  42. says

    Lieve Priscilla, ik volg je al een tijdje op Instagram, dus kreeg ik al wat mee van je zwangerschap. Wat enorm heftig voor je zeg! Ik gun je een prachtig kind in 2015! Ik zal voor je bidden! Dikke kus, Laura♥

  43. says

    ‘Gelukkig ben je nog jong’ PARDON? Dat vind ik echt heel raar, maar er zijn nou eenmaal mensen die niet kunnen omgaan met verdriet van een ander. Ik ben blij voor je dat je in ieder geval samen met je man bent, en ik hoop dat er nog een kindje komt die de volle 9 maandjes blijft en het gevoel goed voelt. Het is je gegund! x

  44. says

    Lieve schat, wat sterk van je dat je je verhaal hebt opgeschreven en wilt delen. Wat moet het een enorme klap zijn geweest. Ik wil je alle sterkte wensen die je nodig hebt. Geef de.moed niet op, na 3 miskramen kreeg ik een gezonde dochter. Hopelijk heb je wat aan de positieve verhalen. Ik denk aan je en hoop van harte dat je snel een mooie baby kunt vasthouden. Je mag altijd mailen als je vragen hebt of iets wilt weten, onthoud dat. Ondanks alles hoop ik dat je fijne dagen hebt. Liefs

  45. says

    Ik kom je blog tegen via een groep op facebook. Wat ontzettend heftig wat je hebt meegemaakt. Ik heb in oktober ook weer een miskraam gehad, de 2e. Het is verschrikkelijk om dit keer op keer te moeten meemaken. Ik ben ook weer begonnen met clomid 100mg, ik kom er gruwelijk van aan en de opvliegers zijn verschrikkelijk. Ik hoop dat dit het uiteindelijk allemaal waard is.ik wil je heel veel sterkte toewensen. Veel liefs!

  46. says

    Vreselijk! Las dit vanmiddag met een brok in mijn keel, want heb zelf ook twee abortussen moeten meemaken.

    Mijn vriend/ex wilde het niet en zei samen met zijn moeder zeiden dat ze ziek konden zijn. Zijn oma heeft Huntington en hij beweerde het ook te hebben. Verplichtte mij ze te aborteren. Huntington is echt vreselijk en wens je niemand. Een kind krijgen met Huntington krijg ik niet over mijn hart al is mijn kinderwens ook groot!

    Ben vanmorgen geweest voor de tweede abortus en hij laat mij weer vallen. Dat na een relatie van jaren. Het is nooit mijn keuze geweest en de tranen rollen nog steeds over mijn wangen. Zeker nu ik sinds vanavond (kerstavond notabene) weet dat het allemaal gelogen is.

    Wees super blij met je man. Hou de ware kerstgedachte alsnog vast al is het moeilijk. Dan wordt 2015 jullie jaar! Vertrouw op jezelf en heb lak aan wat anderen zeggen over je leeftijd. Het is een deel van jullie hoor!

    Ook al ben ik onbekend voor je, je kan altijd bij me terecht voor een praatje mocht je daar behoefte aan hebben.

  47. says

    Lieve Priscilla,

    Ik vind het heel moedig dat je dit van je wegschrijft.
    Zelf heb ik ook PCOS, ik herken veel dingen hiervan.
    Ik hoop dat 2015 voor jullie een geweldig jaar word.

    Liefs, Maxime Bouman

  48. Anonymous says

    Lieve priscilla.

    jeetje wat een heftig verhaal en wat goed dat je het van je afschrijft en steun zoekt bij je volgers.
    Ik heb het helaas ook moeten meemaken en het doet zo ongelofelijk veel hartepijn! Ik heb meegemaakt dat doctoren juist domme dingen zeiden als je kan nu beter even wachten met zwanger worden terwijl ik het liefst er meteen vol voor ging. Ze vonden dat ik het eerst moest verwerken. Ook de nare reacties herken ik. De meeste mensen vinden het nog niks in een vroeg stadium. . Maar vanaf dag 1 voel jij je al moeder van de kleine… hoe klein ook. Zo werden er wel meer dommige dingen gezegd maar alles vanuit onbegrip. Ik voelde ook dat het niet goed zat en op een familie feest vroeg ik mijn oom die gynaecoloog is om hulp. Hij zei echter dat ik af moest wachten. De dag erna hadden we weer een feest en verloor ik een druppel bloed. Ik kwam bijna de wc niet meer af uit angst. Na het weekend leek het even goed te gaan maar het ging mis met veel pijn. Het is echter niet veel later goed gekomen en ben zwanger geraakt met helaas een vreselijk pijnlijke en moeilijke zwangerschap. Maar dat heb ik ervoor over gehad. Ik kan alleen maar zeggen… ondanks alles blijf hoop houden! Volg je gevoel, je instinct en je hart! Dat vertelt je vaak meer dan dokters kunnen. Ook naar het zwanger worden toe. Deze twee hoe klein ook zitten voor altijd in je hart! Blijf hoop houden en een positieve instelling. Ik gun jullie enorm dat het goed gaat komen en dat 2015 jullie jaar mag worden! Heel veel kracht en geluk toegewenst!

    Xxx saskia van mywickedweirdlife vanaf mobiel.

  49. Julia says

    Lieve Priscilla,

    Ik vind het erg knap van je dat je dit met ons durft te delen, want 2 keer een kindje verliezen is erg heftig. Laten we met z’n alle hopen dat 2015 jullie jaar mag worden.
    Moeder of niet, je blijft een topvrouw en voorbeeld voor vele meiden.

    Wat ik je nog wel wil meegeven is: Denk goed na over een tatoeage, gezet is gezet en herrrineringen blijven toch voor altijd in je hart.

    Dikke kus, Julia

  50. says

    Ah no… Wat vervelend voor jullie Priscilla! Ik kan me niet voorstellen hoe erg het is om dit mee te maken. De nare opmerkingen over dat je nog jong bent slaat nergens op want je krijgt twee keer een klap in je gezicht omdat je dit niemand gunt.. ik kan terecht bij dit artikel via het artikel van vandaag (2 maanden later). Ik wens jullie samen heel veel kracht en liefde toe. Zolang je band samen sterk is, van elkaar blijft houden ben ik er van overtuigd dat ondanks deze narigheid er vast een lichtpuntje komt in de toekomst, misschien wel meerdere! Blijven hopen <3

  51. Janneke says

    Ik kom voor het eerst op je website en stuitte op dit verhaal. Wat heftig! Ik wilde gewoon even zeggen dat ik heel erg hoop dat dit jaar jullie wens eindelijk uit mag komen. Veel geluk!

  52. says

    Meid, geef het nooit op! Nadat ik een tumor kreeg op mijn eierstok, had ik ongeveer 5% kans om natuurlijk zwanger te worden. Ik had de hoop opgegeven, toen ik plots zwanger was. Out of the blue. De vader liet ons in de steek, maar er is hoop en alles kan!!
    Denk aan jullie

Laat een reactie achter bij Maaike Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Verplichte velden zijn gemarkeerd met *