Soms is het leven gewoon oneerlijk..

pexels-photo-278312-droevig

Hoe ouder we worden, hoe meer gebeurtenissen er op ons pad komen. Soms leuk, soms bijzonder, maar soms ook een gebeurtenis waardoor de wereld even onder je voeten verdwijnt. Afgelopen week was zo’n moment. Een rollercoaster, een enorm verdriet, het gevoel van schuld, maar ook een hoop onbegrip..

De laatste weken is het wat stiller geweest op Belle Vie Fashion. Normaal gesproken komt er naast de standaard About last week op maandag ook nog een artikel/review online op woensdag, vrijdag en zondag. De about last week verscheen iedere week heel trouw, met hier en daar een zeldzame review. Ik had er even geen kracht voor en kon mezelf niet bij elkaar rapen om gefocust achter mijn laptop te gaan zitten. Ik had namelijk hele andere dingen aan mijn hoofd..

Ik ben altijd eerlijk en het schrijven van persoonlijke artikelen is voor mij ook een soort van uitlaatklep. Waar ik liever niet over praat, kan ik wel over schrijven. Alleen vond ik het nu heel lastig welk deel ik nu precies wel zal vertellen en welke niet. Laten we maar beginnen bij het begin..

Op dinsdag 25 september veranderde onze levens compleet. Ik had namelijk een positieve zwangerschapstest in mijn handen. Het was een grote shock, maar ook een groot gevoel van geluk, want deze test hadden wij zonder ook maar enige hormoonbehandelingen in handen. Ik vond het spannend, eng, maar ook zรณ geweldig. Dit kindje was zo ongelooflijk welkom in ons gezin.

De weken daarna voelde ik mij vrij goed. Hier en daar wat misselijk, gespannen borsten, ik herkende de kwaaltjes die ik bij Sofie ook had. Alleen maar fijn, want dat zorgde voor een soort van hou vast. Op 8 oktober kregen wij dan eindelijk een echo en ons geluk kon niet op, we zagen een prachtig kloppend hartje.

Ik voelde me nog steeds erg goed, tot vrijdag 19 oktober. Precies een week geleden, ik weet het nog precies. Ineens sloeg de onzekerheid in als een bom en voelde ik me compleet anders. Niet zwanger wil ik het niet noemen, maar duidelijk minder zwanger. Ik belde de verloskundige en vertelde haar mijn gevoel en eigenlijk pakte ze dit heel goed op. Ze weet ons verleden, mijn angst en ook dat mijn angst en onzekerheid eigenlijk altijd klopt. Om die reden mocht ik een extra echo krijgen..

Helaas was er die dag geen plek meer, dus moesten wij een lang weekend doorstaan om vervolgens maandagochtend eindelijk naar de echopraktijk te mogen gaan. En daar werd mijn gevoel bevestigd.. het hartje klopte niet meer. Het hartje was die vrijdag, de vrijdag dat ik mij ineens zo onzeker voelde, gestopt met kloppen.

Je kunt je haast wel voorstellen -of misschien ook niet- wat een groot verlies dit is. Voor de een is het misschien zoiets kleins, maar voor ons was het alles. Zo welkom en zo geliefd, nu al.

Vandaag word ik geopereerd en hopen wij dat we het hierna een plekje kunnen geven. Wat de toekomst ons zal brengen dat durf ik niet te zeggen. Het zal in ieder geval bestaan uit een aantal onderzoeken. Maar samen, met elkaar slaan we ons ook hier weer doorheen. Het komt goed, dat weet ik zeker. Maar van binnen zit een hoop verdriet, schuldgevoel en onbegrip.

Comments

  1. says

    Jeetje, wat een ontzettend heftig nieuws! Wat een groot verlies, juist omdat dit kindje nu al zo geliefd was. Heel erg veel sterkte en kracht voor jullie! <3

  2. Nelina says

    Ooooh wat vreselijk zeg. Ik heb nog nooit een miskraam gehad maar ik weet hoe het ie om een groot verlangen te hebben naar iets…. En als het je dan ontnomen word… Ik kan jullie verdriet dan heel goed begrijpen. Wat misschien heel gek is, is dat ik ergens wist dat je zwanger was…. Zo’n gevoel had ik al.
    Ik wil je superveel sterkte wensen vamdaag maar ook de komende tijd, het is jullie gegund. Meer dan bemoedigende woorden kan ik helaas niet doen, maar nogmaals het was jullie zo gegund.

  3. says

    Och meis toch, wat een verdriet! Ik weet Niet goed wat ik moet schrijven, want ik kan me niet voorstellen hoe je je voelt. Mooi dat je natuurlijk zwanger bent geraakt, maar dat je dit dan mee moet maken. En dan ook nog de spanning of een operatie in het ziekenhuis door kan gaan. Ik wens je meer dan sterkte en kracht toe en hoop dat jullie wens binnenkort uit mag komen. Dikke, dikke knuffel!

  4. Debbie says

    Zit met tranen in me ogen, en zo confronterend ik heb dit precies zo meegemaakt.
    Meid ik wens je heel veel sterkte want dit blijft moeilijk. Wat zou ik je nu graag een knuffel willen geven ๐Ÿ˜ข.
    Liefs ๐Ÿ˜˜

Laat een reactie achter bij Denise Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Verplichte velden zijn gemarkeerd met *