Zwangerschapsupdate; Kwaaltjes, lichamelijke ongemakken en de voorbereiding op de bevalling

IMG_3490

Inmiddels ben ik alweer 33 weken zwanger en moet ik me nu echt gaan toegeven aan het punt wat ik al 33 weken weg stop, de bevalling. Samen met de verloskundige en Sicco moet ik een geboorteplan opstellen en jeetje, nu pas krijg ik het besef dat het eng dichtbij komt. Maar naast het opstellen van een geboorteplan heb ik ook een aantal lichamelijke ongemakken en vervelende kwaaltjes. Lees je mee?

Kwaaltjes
Bij iedere zwangerschap horen nou eenmaal een aantal kwaaltjes die erg vervelend kunnen zijn. Ik moet zeggen dat het tot nu toe nog allemaal goed gaat en ik iedere dag weer mag genieten van een druk, trappelend meisje in mijn buik. De nachten daarintegen zijn momenteel een ramp. Wanneer ik ga liggen en mijn lichaam zich ontspant begint alles pijn te doen. Mijn rug, benen, onderbuik, liezen en zelfs mijn schaambot geven een enorme pijn af, wat aanvoelt als spierpijn en soms zelfs kramp. Omdraaien en uit bed stappen gaat met moeite. En aangezien ik 20 keer moet plassen, ben ik meer bezig met mezelf uit bed te krijgen dan dat ik slaap. Overdag probeer ik het rustig aan te doen en bij te slapen, want ik moet natuurlijk wel goed op kracht blijven. Een dagje winkelen of mijn huis poetsen laat ik achterwege, want dit zijn net de dingen die te veel worden en mijn nachten nog meer een hel maken.

Lichamelijke ongemakken
Nu ik zwanger ben, besef ik me pas hoe lenig je moet zijn om jezelf te kunnen scheren. Mijn oksels zijn uiteraard geen probleem, maar mijn benen en edele deel hou ik liever toch ook wel bij. Met een dikke buik kan ik niets van onderen meer zien, laat staan dat ik er goed bij kan komen. Zo duurde een scheer sessie voorheen een paar minuten, maar ik moet er nu toch echt wel een half uur vrij voor maken. En dan niet te vergeten het knippen en lakken van je teennagels. Ach, ik kan er om lachen en niets is leuker dan een beetje creatief zijn.

De voorbereiding op de bevalling
Iets wat ik al ruim 33 weken aan de kant schuif en iedereen die erover begint de mond mee snoer, de bevalling. Waarom ik er niet over wilde praten weet ik niet precies, ik vond het allemaal wel prima. Maar nu komt toch echt het moment dat ik een geboorteplan moet gaan maken met de verloskundige en Sicco. Wil ik in het ziekenhuis bevallen of thuis? Welke pijn medicatie wil ik wel en niet? Wie mag er bij de bevalling zijn en wie juist niet? Hoe wil ik de weeën opvangen? In bad, in bed, alleen of juist samen? Over deze vragen moet ik allemaal na gaan denken, maar gelukkig had ik er al wel een idee bij. Het enige dat ik momenteel weet, is dat ik pas bezoek wil wanneer ik er klaar voor ben. Ik moet er niet aan denken dat direct het hele ziekenhuis of mijn huis vol zit met bezoek en Sicco en ik nog niet eens van de eerste momenten met ons kleine meisje hebben kunnen genieten. Nee hoor, als het aan mij ligt zijn we gewoon eerst 2 weken samen met ons gezinnetje haha.

Nog ongeveer 7 weken geduld hebben en dan is het lege baby bedje van nu gevuld met een baby. Ik kan niet meer wachten, maar kleine meid.. blijf nog maar even warm in mijn buik zitten. En mijn stekelige benen en nachtelijke pijntjes neem ik allemaal voor lief.

Wanneer zou jij je eerste bezoek willen na de bevalling? Ik zou het leuk vinden als je een reactie achterlaat!

Comments

  1. says

    Poe, wanneer ik mijn eerste bezoek zou willen. Geen flauw idee, ik vermoedt als ik dat wil en dat mensen dan gebeld kunnen worden. Van tevoren weet je natuurlijk nooit hoe je bevalling gaat verlopen! Nog even volhouden meid, nog een paar weken.

  2. says

    Pfff het komt zo dichtbij al! Nicht van mijn vriend is vannacht ook bevallen van een meisje, en toen hadden we het er samen over wanneer we zouden gaan kijken. Ik zou denk ik wel een week of anderhalve week rust willen (alleen mijn ouders, schoonouders, zusje, schoonzus en beste vriendin). Even samen wennen en alleen maar je naasten om je heen. Dat lijkt me het fijnst! Wij wachten dus ook even met het bezoeken van mijn vriend zijn nichtje en doen het voorlopig met alle schattige foto’s <3.

    Inderdaad pas wanneer JIJ er klaar voor bent Pris, anders ga je jezelf alleen maar tegenwerken!

  3. Tamara says

    Als ik kinderen zou kunnen krijgen (moet nog terug voor extra onderzoeken die ik had uitgesteld omdat mijn schoonmoeder net te horen had gekregen dat ze kanker had, nu gelukkig stukken beter = intussen 3 jaar verder. Denk dat ik de testen uitstel uit angst voor het nieuws hoe en wat) ook wanneer ik er pas 100% klaar voor ben, buiten mijn pa en schoonouders maar dan kort. Al denk ik mijn schoonmoeder niet weg zou krijgen en dan zou het stiekem wat borrelen bij me. Bij de bevalling ook zo min mogelijk mensen erbij en in een bad in het ziekenhuis voor als er complicaties zouden zijn, dat geen enkel ouder wenst natuurlijk. Ik zou er alleen maar mijn partner erbij willen. Niet iedereen moet mijn privaat zien lol. In de hal eventueel ook mijn schoonmoeder omdat ze een moeder figuurlijk voor me is, dat ik ze kan erbij vragen indien nodig. Sterkte met je zwangerschap verder. Kijk al uit naar jullie kleine wonder.

    • Priscilla says

      Haha, bij mij zijn alleen Sicco en mijn moeder er bij. Verder moet ik er ook niet aan denken dat er meerdere mensen gezellig tussen mijn benen mee staan te kijken. Hopelijk mag jij ook ooit nog een klein wondertje krijgen Tamara, het is jullie zo gegund <3

      • Ingrid says

        Ik was bij Jari zijn geboorte samen met Johan. Meer mensen moet je niet willen.
        Omdat Jari terug naar het ziekenhuis moest kwam er helemaal geen bezoek bij Tamara niet leuk. Maar vooral geniet ervan laat je verwennen. En vraag de mensen die jij het liefste ziet. De anderen komen later

  4. says

    Oh het komt nu echt dichtbij zeg en het lijken mij ook hele lastige keuzes die je moet gaan maken! Ik denk dat ik ook pas bezoek wil als ik eraan toe ben, en mijn lief denkt daar gelukkig nu al (fijn om te weten voor later hihi) hetzelfde over. En de ongemakken lijken mij heel vevelend, dan duren de weken nog lang voor je weer enigszins kwaaltjes vrij bent. Gelukkig is het voor een goed doel en het scheren lijkt mij ook een hels karweitje haha : ) heb je wel een goed excuus om lekker lang te douchen 😉

  5. says

    Spannend zeg, het komt echt al dichtbij! Lijkt me ook eng om te moeten denken aan de bevalling en alles wat daarbij komt kijken. Ik zou al vrij snel bezoek willen, maar natuurlijk eerst de belangrijke mensen, en daarna de rest. Afhankelijk van hoe ik me voel. Succes met de laatste loodjes.

  6. Melanie says

    Ik raad je echt aan de eerste week echt je rust te pakken en goed gebruik te maken van de kraamzorg ! Luister naar je lichaam visite kan ook wel een weekje wachten .. Alleen Fam. Die dichtbij staan zou k de eerste week laten komen ..

  7. says

    Ik herken enorm veel van bij mijn zwangerschappen! Mijn nachten waren ook een ramp de laatste weken, en ik wou ook absoluut niet denken aan al het bezoek na de bevalling. Maar de moment zelf denk je daar echt niet over na, en laat je het op je af komen. Je zal het geweldig doen ♡ Probeer nog te genieten van de laatste weekjes want het gaat zo snel! ♡

    Liefs, Sara

  8. says

    Leuke update, en ik geef je groot gelijk dat je niet direct na de bevalling bezoek wilt en dat je kamer helemaal vol staat met mensen! Geniet zelf maar eens van jullie klein meisje 🙂
    X

  9. says

    Wat vervelend van de kwaaltjes! Gelukkig is het voor een goed doel. Ik vroeg mij laatst al af hoe je als zwangere vrouw in vredesnaam je benen moet scheren als je buik er voor zit, want dat lijkt mij inderdaad behoorlijk lastig. Ik geef je trouwens groot gelijk dat je niet meteen een vol ziekenhuis/huis wilt na de bevalling; het is denk ik toch het fijnst om eerst samen even te wennen.

  10. Maxime Bouman says

    Leuk om te lezen allemaal!

    Zelf zou ik de zelfde dag al bezoek willen, persoonlijk snap ik nooit waarom mensen 1,5 a 2 weken willen wachten met bezoek.
    Zo heeft ieder ze ding hihi

  11. Alice Boogers says

    Wat heel bijzonder is om de baby er zelf uit te halen. Dus wanneer het hoofd en schouders eruit zijn, zelf je baby te pakken en op je borst te leggen. Ik heb dat ook gedaan en dat was heel speciaal. Als je dat vantevoren aangeeft kan de verloskundige je helpen daarmee.

    • Priscilla says

      Goed om te weten! Ik heb er inderdaad wel is over gehoord en als de kans zich voordoet wil ik dat ook absoluut. Bedankt voor je tip 🙂

  12. says

    Ik snap hoe je je kan voelen en dan is ‘maar je krijgt er iets moois voor terug’ helemaal niet leuk om te horen. Sterkte met de laatste loodjes. <3

  13. says

    Ooh dat scheren is echt een ellende haha. Vreselijk vond ik het om het niet meer goed te kunnen. Zelf telde ik al een beetje af bij 33 weken, het gaat daarna zo snel!

Laat een reactie achter bij Priscilla Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Verplichte velden zijn gemarkeerd met *